Pimen (Enew)

Pimen imię świeckie: Dejan Nedelczew Enew, bułg. Деян Неделчев Енев (ur. 22 czerwca 1906 w Czirpanie, zm. 10 kwietnia 1999 w Sofii) – duchowny Bułgarskiego Kościoła Prawosławnego, metropolita newrokopski, pierwszy zwierzchnik rozłamowego Bułgarskiego Kościoła Prawosławnego.

Pimen

Dejan Enew Деян Енев
Data i miejsce urodzenia	22 czerwca 1906 Czirpan
Data i miejsce śmierci	10 kwietnia 1999 Sofia
Patriarcha Bułgarskiego Kościoła Prawosławnego (rozłamowego)
Okres sprawowania	1996–1999
Metropolita newrokopski
Okres sprawowania	1953–1992
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Bułgarski Kościół Prawosławny (Synod alternatywny)
Śluby zakonne	1 lipca 1933
Chirotonia biskupia	21 grudnia 1947
Wybór patriarchy	1 lipca 1996

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	21 grudnia 1947
Miejscowość	Sofia
Miejsce	Sobór św. Aleksandra Newskiego
Konsekrator	Stefan (Szokow)
Współkonsekratorzy	Cyryl (Konstantinow), Paisjusz (Ankow), Neofit (Karaabow), Klemens (Kinow), Neofit (Paskalew), Filaret (Atanasow), Michał (Czawdarow), Józef (Łazarow), Sofroniusz (Czawdarow), Nikodem (Piperow), Borys (Razumow)
Konsekrowani biskupi Teodozjusz (Kupiczkow) 19 lutego 1967 Jan (Nikołow) 1 lipca 1969 Awenir (Arnaudow) 14 września 1992 Paweł (Petrow) 20 grudnia 1992 Ambroży (Paraszkewow) 3 kwietnia 1994 Innocenty (Petrow) 19 maja 1994 Konstantyn (Petrow) 27 sierpnia 1997 Michał (Dedeić) 15 marca 1998

Życiorys

W latach 1920–1926 kształcił się w seminarium duchownym w Płowdiwie, a następnie studiował na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu im. św. Klemensa Ochrydzkiego w Sofii. Studia ukończył w 1930.

W latach 1930–1934 pełnił funkcję sekretarza metropolity starozagorskiego. 1 lipca 1933 wstąpił do stanu zakonnego w klasztorze św. Dymitra w Starej Zagorze. Wtedy też przyjął z rąk metropolity starozagorskiego Pawła imię zakonne Pimen. Następnego dnia otrzymał godność hierodiakona, zaś w 1934 hieromnicha. W latach 1937–1938 pracował jako sekretarz w monastyrze rylskim.

14 stycznia 1938 decyzją Świętego Synodu otrzymał godność archimandryty i został wybrany igumenem klasztoru baczkowskiego. Funkcję tę sprawował do 1947. 1 maja 1947 objął stanowisko kierownika wydziału ekonomicznego Świętego Synodu. 21 grudnia 1947 w cerkwi Św. Aleksandra Newskiego został wyświęcony na biskupa, zaś w styczniu 1948 rozpoczął pracę biskupa pomocniczego w diecezji stołecznej. 4 stycznia 1953 intronizowany do godności metropolity newrokopskiego (z siedzibą w Błagojewgradzie). Funkcję tę sprawował do maja 1992.

18 maja 1992 należał do grupy sześciu metropolitów (spośród ogólnej liczby trzynastu), którzy wypowiedzieli posłuszeństwo patriarsze Maksymowi, rozpoczynając schizmę w kościele bułgarskim. 1 lipca 1996 w cerkwi św. Paraskewy w Sofii został ogłoszony pierwszym patriarchą synodu alternatywnego.

Autor dzieł o tematyce pastoralnej i hagiograficznej.

Zmarł 10 kwietnia 1999 r. w Sofii. Został pochowany obok „Soboru Wprowadzenia do Matki Bożej” w Błagojewgradzie.

Dzieła

• 1981: Света Богородица - живот и прослава
• Неофит Рилски
• За Библията

Bibliografia

• Борис Цацов, Архиереите на Българската православна църква, Sofia 2003.
• Joaquim Carvalho, Religion and power in Europe: conflict and convergence, Edizioni Plus, 2007.
• Richard Crampton, A Concise History of Bulgaria, Cambridge University Press 2005, s. 219.
• Chronologia schizmy w Kościele bułgarskim
• Biogram Pimena. hramsvnikolaigerman.dir.bg. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].