Paweł (Dmitrowski)

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	3 października 1937
Miejscowość	Tallinn
Miejsce	Sobór św. Aleksandra Newskiego
Konsekrator	Aleksander (Paulus)
Współkonsekratorzy	Augustyn (Pētersons), Herman (Aav), Mikołaj (Lejsman)
Współkonsekrowani biskupi
Daniel (Juźwiuk)	26 kwietnia 1942
Jan (Garklavs)	28 lutego 1943

Paweł
	Pawieł Dmitrowski
	Arcybiskup talliński i estoński
Kraj działania	ZSRR
Data i miejsce urodzenia	15 stycznia 1872 ; Bolszaja Biełozierka
Data śmierci	2 lutego 1946
Miejsce pochówku	Cmentarz św. Aleksandra Newskiego w Tallinnie
	Arcybiskup talliński i estoński
Okres sprawowania	1945–1946
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Inkardynacja	Eparchia tallińska
Śluby zakonne	1937
Diakonat	5 maja 1896
Prezbiterat	6 maja 1896
Chirotonia biskupia	3 października 1937
	Multimedia w Wikimedia Commons

Paweł, imię świeckie Pawieł Grigorjewicz Dmitrowski (ur. 3 stycznia^?/15 stycznia 1872 w Bolszej Biełozierce, zm. 2 lutego 1946) – rosyjski biskup prawosławny.

Życiorys

Urodził się na wsi w rejonie Melitopola. Ukończył Taurydzkie Seminarium Duchowne w Symferopolu jako jeden z najlepszych absolwentów w swoim roczniku (1894)^[1]. Został psalmistą w cerkwi św. Michała Archanioła w Michajłowce.

W kwietniu 1896 ożenił się i 5 maja tego samego roku został wyświęcony na diakona, zaś następnego dnia na kapłana. Pracę duszpasterską prowadził w cerkwi św. św. Borysa i Gleba w Astrachance^[1]. W 1899 z powodu choroby żony przeniósł się do wsi Zuja na Krymie. Dwa lata później jego żona zmarła. Duchowny nadał służył w różnych parafiach eparchii taurydzkiej i symferopolskiej, następnie w eparchii petersburskiej i ładoskiej. Od 1908 do 1911 studiował w Petersburskiej Akademii Duchownej. W czasie I wojny światowej był kapelanem wojskowym^[1].

W 1919 emigrował do Estonii i podjął pracę duszpasterską w soborze Przemienienia Pańskiego w Narwie. W 1937 otrzymał nominację na biskupa narewskiego i 3 października 1937 przyjął chirotonię biskupią^[1]. W 1940, gdy Estoński Kościół Prawosławny został włączony do Patriarchatu Moskiewskiego, zachował zarząd eparchii narewskiej. Rok później, po zajęciu Estonii przez wojska niemieckie, metropolita talliński Aleksander ogłosił reaktywację Estońskiego Apostolskiego Kościoła Prawosławnego i wypowiedzenie posłuszeństwa patriarsze Moskwy. Biskup Paweł, kierujący eparchią złożoną wyłącznie z parafii etnicznie rosyjskich, zachował natomiast jurysdykcję Patriarchatu Moskiewskiego^[2]. Przebywając w Narwie arcybiskup Paweł organizował pomoc humanitarną dla przetrzymywanych w mieście jeńców radzieckich.

W 1942 otrzymał godność arcybiskupa. W 1945, po ponownym włączeniu całości struktur prawosławnych w Estonii do Patriarchatu Moskiewskiego, został arcybiskupem tallińskim i estońskim. Zmarł rok później i został pochowany na cmentarzu prawosławnym w Tallinnie^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e metropolita [[Korneliusz (Jakobs)]], W. Siłowjew, W. Wołochonski, S. Glinkale, W. Iljaszewicz, I. Łapszyn, S. Miannik, J. Sieliwierstowa, F. Hirvoja, ''Prawosławnyje chramy Estonii-Eesti Oigeusu Kirikud-The Orthodox churches in Estonia'', Tallinn-Moskwa 2007, s. 132.
↑ Ławreszuk M., Prawosławie wobec tendencji nacjonalistycznych i etnofiletystycznych. Studium teologiczno-kanoniczne, Wydawnictwo Naukowe Semper, Warszawa 2009, ISBN 978-83-7507-045-3, s.283

Bibliografia

Biogram w bazie danych o prawosławiu rosyjskim

[:0-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e metropolita [[Korneliusz (Jakobs)]], W. Siłowjew, W. Wołochonski, S. Glinkale, W. Iljaszewicz, I. Łapszyn, S. Miannik, J. Sieliwierstowa, F. Hirvoja, ''Prawosławnyje chramy Estonii-Eesti Oigeusu Kirikud-The Orthodox churches in Estonia'', Tallinn-Moskwa 2007, s. 132.

[2] Ławreszuk M., Prawosławie wobec tendencji nacjonalistycznych i etnofiletystycznych. Studium teologiczno-kanoniczne, Wydawnictwo Naukowe Semper, Warszawa 2009, ISBN 978-83-7507-045-3, s.283

[1]

[2]