Obelisk przy ulicy Lindleya
Obelisk przy ulicy Lindleya – zabytkowy obelisk znajdujący się u zbiegu ulic Lindleya i Nowogrodzkiej w Warszawie.
nr rej. 288/2 z 1.07.1965[1] | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Miejscowość | |
Miejsce | |
Typ obiektu | |
Fundator | |
Data odsłonięcia |
1799 |
Ważniejsze przebudowy |
1901 |
Położenie na mapie Warszawy | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego | |
52°13′31″N 20°59′48″E/52,225278 20,996667 |
Opis
edytujWystawiony w roku 1799, pierwotnie upamiętniał 30 000 pacjentów Szpitala Dzieciątka Jezus pochowanych na przyszpitalnym cmentarzu, który wtedy miał siedzibę w przy placu Wareckim (obecny plac Powstańców Warszawy). Po przeniesieniu szpitala w roku 1901 pod adres Lindleya 4 (wtedy ulicy Żelaznej) został ustawiony na obecnym miejscu.
Wykonany z piaskowca pomnik o wysokości około dwóch metrów posadowiony jest na trójstopniowej podstawie i składa się z prostopadłościennego cokołu i czworościennego smukłego obelisku zwieńczonego krzyżem. Na przedniej płycie cokołu zachowany pierwotny napis z roku 1799:
„BOŻE BĄDZ MIŁOSCIW ZMARŁYM W SZPITALU OD R. 1757. ATU DO 30.000. POGRZEBIONYM AD. 1799”
Na tylnej ścianie w płycinie znajduje się wyrysowany plan dawnego cmentarza na rzucie prostokątnego trapezu, wraz z długościami każdego z boków podanymi w łokciach – odpowiednio 53, 75, 83 i 69 łokci. Na bocznych płaszczyznach cokołu znajdują się dwie inskrypcje z roku 1901:
„PRZENIESIONY Z DAWNEGO SZPITALA 1901”
oraz na drugim
„SZCZĄTKI ZMARŁYCH POCHOWANE NA CMENTARZU ŚW. WINCENTEGO 1901”
W 1965 roku obelisk został wpisany do rejestru zabytków[1]
Przypisy
edytuj- ↑ a b Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków (księga A) − na 30 czerwca 2024 roku. Woj. mazowieckie (Warszawa). [w:] Narodowy Instytut Dziedzictwa [on-line]. nid.pl. s. 9. [dostęp 2024-08-26].
Bibliografia
edytuj- Karta adresowa zabytku architektonicznego. [w:] Zabytki miasta Warszawy [on-line]. Biuro Stołecznego Konserwatora Zabytków. [dostęp 2010-11-19]. (pol.).