Nuaulu

indonezyjska grupa etniczna
To jest najnowsza wersja przejrzana, która została oznaczona 18 cze 2023. Od tego czasu wykonano 1 zmianę, która oczekuje na przejrzenie.

Nuaulu, także: Naulu, Nuahunai[1][2], Nunuhai[2]indonezyjska grupa etniczna z wyspy Seram w archipelagu Moluków. Ich populacja wynosi 2800 osób[3][4]. Dzielą się na dwie podgrupy, zamieszkujące północną i południową część wyspy (kecamatany Seram Utara i Amahai)[5].

Nuaulu
Ilustracja
Mężczyzna Nuaulu
Populacja

2800

Miejsce zamieszkania

Indonezja (wyspa Seram)

Język

nuaulu, malajski amboński

Religia

wierzenia tradycyjne, chrześcijaństwo, islam

Grupa

ludy austronezyjskie, Molukańczycy, Indonezyjczycy

Posługują się językiem nuaulu (naulu, patakai) z wielkiej rodziny austronezyjskiej[6][7]. Dialekty obu grup nie są wzajemnie zrozumiałe[6], bywają wręcz rozpatrywane jako dwa języki[8]. W większości zachowują wierzenia oparte na animizmie, mniejszość wyznaje chrześcijaństwo bądź islam[6]. W rodzinach chrześcijańskich w szerszym użyciu jest malajski amboński[9].

Zajmują się rolnictwem opartym na systemie żarowym (orzechy kokosowe, goździki, gałka muszkatołowa, maniok, taro, banany, papaja)[10]. Do istotnych zajęć należą także łowiectwo i rybołówstwo[11]. Podstawowym pożywieniem jest sago[10][11]. Mają rozwinięto rzemiosło tradycyjne[11].

Słyną z zachowania tradycyjnego stylu życia[8]. Jest to jedna z ostatnich społeczności we wschodniej Indonezji, które utrzymują wielowiekowe tradycje animistyczne. W ich wierzeniach przykłada się wagę do okresowości zjawisk, a sposób odprawiania wielu obrzędów (jak np. seute – rytuałów rolniczych) jest uzależniony od ruchów ciał niebieskich[12]. Pierwotnie zamieszkiwali tereny w górzystym wnętrzu wyspy, w rejonie rzeki Nua (stąd też wzięła się nazwa ludu). Na przełomie XIX i XX w., w okresie kolonialnym, zostali przesiedleni na wybrzeża Seram[13].

Organizacja społeczna opiera się na patrylinearnym systemie pokrewieństwa[2].

Badaniem miejscowej kultury zajmował się brytyjski antropolog Roy Ellen(inne języki)[14].

Przypisy

edytuj
  1. Aris Ananta, Evi Nurvidya Arifin, M Sairi Hasbullah, Nur Budi Handayani, Agus Pramono: A New Classification of Indonesia’s Ethnic Groups (Based on the 2010 Population Census). Singapore: Institute of Southeast Asian Studies, 2014, s. 11, seria: ISEAS Working Paper #1. [dostęp 2023-01-10]. (ang.).
  2. a b c Zulyani Hidayah: Ensiklopedi Suku Bangsa di Indonesia. Wyd. 2. Jakarta: Yayasan Pustaka Obor Indonesia, 2015, s. 290–291. ISBN 978-979-461-929-2. OCLC 913647590. [dostęp 2023-01-10]. (indonez.).
  3. Nuaulu, North in Indonesia. Joshua Project. [dostęp 2023-01-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-01-10)]. (ang.).
  4. Nuaulu, South in Indonesia. Joshua Project. [dostęp 2023-01-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-01-10)]. (ang.).
  5. Bolton 1990 ↓, s. 2, 3.
  6. a b c Bolton 1990 ↓, s. 3.
  7. Naulu. [w:] Data Pokok Kebahasaan dan Kesastraan [on-line]. Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa. [dostęp 2023-01-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-01-09)]. (indonez.).
  8. a b Mark Taber (red.): Atlas bahasa tanah Maluku. Ambon: Pusat Pengkajian dan Pengembangan Maluku, Universitas Pattimura, 1996, s. 59–60. ISBN 978-979-8132-90-2. OCLC 40713056. (indonez.).
  9. Margaret Florey, Rosemary Ann Bolton. Personal names, lexical replacement, and language shift in Eastern Indonesia. „Cakalele”. 8, s. 27–58, 1997. OCLC 772472729. [dostęp 2023-01-10]. (ang.). 
  10. a b Bolton 1990 ↓, s. 2.
  11. a b c M. J. Melalatoa: Ensiklopedi Suku Bangsa di Indonesia Jilid L–Z. Jakarta: Direktorat Jenderal Kebudayaan, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1995, s. 641. OCLC 1027453789. [dostęp 2023-01-10]. (indonez.).
  12. Sienkiewicz 2016 ↓, s. 40.
  13. Bolton 1990 ↓, s. 1.
  14. Bolton 1990 ↓, s. 4.

Bibliografia

edytuj