Monastyr Wałaamski

(Przekierowano z Monaster Wałaamski)

Monastyr Wałaamski (ros. Валаамский Спасо-Преображенский монастырь, fiń. Valamon luostari) – stauropigialny męski klasztor prawosławny położony w rosyjskiej Karelii, na leżącej na jeziorze Ładoga wyspie Wałaam.

Monastyr Wałaamski
Валаамский Спасо-Преображенский Монастыр
Ilustracja
Monastyr Wałaamski z lotu ptaka
Państwo

 Rosja

Republika

 Karelia

Miejscowość

wyspa Wałaam

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Rodzaj klasztoru

monaster

Eparchia

stauropigia

Przełożony

biskup troicki Pankracy (Żerdiew)

Klauzura

nie

Typ monasteru

męski

Liczba mnichów (2015)

ok. 200

Obiekty sakralne
Sobór

Przemienienia Pańskiego

Cerkwie
  • Świętej Trójcy
    * Wałaamskiej Ikony Matki Bożej
    * Ikony Matki Bożej „Życiodajne Źródło”
    * Zaśnięcia Matki Bożej
    * św. Serafina z Sarowa
Cerkiew nadbramna

Świętych Apostołów Piotra i Pawła

Data budowy

XIV w.

Data zamknięcia

1940

Data reaktywacji

1989

Położenie na mapie Rosji
Mapa konturowa Rosji, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Monastyr Wałaamski”
Położenie na mapie Karelii
Mapa konturowa Karelii, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Monastyr Wałaamski”
Ziemia61°23′20″N 30°56′49″E/61,388889 30,946944
Strona internetowa
Monastyr Wałaamski – stan obecny
Monaster na wyspie Wałaam – widok z początku XX w.

Historia

edytuj

Nie jest jasne, kiedy na wyspie powstał pierwszy monastyr. Według prawosławnej tradycji w I w. n.e. Apostoł Andrzej, udający się z misją ewangelizacyjną na północ, postawił na wyspie Wałaam krzyż. 900 lat później mieli go odnaleźć dwaj nieznanego (być może greckiego) pochodzenia mnisi, którzy szukali miejsca pod założenie klasztoru.

Potwierdzona historia klasztoru rozpoczyna się w XIV w. W XVI w. na jego terenie miało żyć ok. 600 zakonników.

Klasztor na Wałaamie niejednokrotnie stawał się miejscem walk, będących częścią wojen o panowanie nad Karelią pomiędzy Szwedami i Finami z jednej, a Rosjanami i Karelami z drugiej strony. W 1578 mnisi z klasztoru zostali zabici przez luterańskich Szwedów.

Rola klasztoru i jego ranga wzrosła znacznie po przeniesieniu stolicy Rosji do Sankt Petersburga, leżącego w dość niewielkiej (jak na warunki rosyjskie) odległości od wyspy.

Po uzyskaniu niepodległości przez Finlandię klasztor wraz z wyspą wszedł w skład tego kraju i był najważniejszym prawosławnym klasztorem w tym kraju.

Po przegranej przez Finlandię wojnie zimowej mnisi z klasztoru obawiając się prześladowań ze strony komunistów, uciekli do Finlandii, zabierając ze sobą wszystkie cenne rzeczy z klasztoru (wraz z dzwonem) i osiedlili się w miejscowości Heinävesi, gdzie założyli monastyr Nowy Wałaam (fiń. Uusi Valamo).

W latach 1940–1988 w klasztorze nie było życia zakonnego, nie licząc krótkotrwałych wizyt zakonników z Nowego Wałaamu w listopadzie 1941 i czerwcu 1944. Budynki klasztorne niszczały, częściowo wykorzystywane dla potrzeb świeckich (szkoła wojskowa, budynki administracyjne sowchozu, ośrodek pobytu weteranów wojennych).

14 grudnia 1989 do przystani na wyspie dobił statek, na pokładzie którego przypłynęło 6 mnichów. Krok po kroku następuje odrodzenie życia zakonnego. Od tej daty zaczyna się nowa historia monastyru.

W 1990 monastyr otrzymał status stauropigialnego i znajduje się w jurysdykcji Patriarchy Moskwy i Wszechrusi. Przełożonym wspólnoty jest od 1993 biskup troicki Pankracy (Żerdiew)[1].

W 2015 w monastyrze przebywało 200 zakonników[1].

Świątynie

edytuj

Na terenie monastyru znajduje się 7 świątyń[2]:

  • sobór Przemienienia Pańskiego;
  • cerkiew Świętej Trójcy;
  • cerkiew Wałaamskiej Ikony Matki Bożej;
  • cerkiew Ikony Matki Bożej „Życiodajne Źródło”;
  • cerkiew Zaśnięcia Matki Bożej (poświęcona 10 lipca 2015 r. przez patriarchę moskiewskiego i całej Rusi Cyryla)[1];
  • cerkiew św. Serafina z Sarowa (poświęcona 10 lipca 2019 r. przez patriarchę Cyryla)[3]
  • cerkiew nadbramna Świętych Apostołów Piotra i Pawła.

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj