Mitrofan, imię świeckie Marko Ban (ur. 15 marca 1841 w Glavatem, zm. 30 września 1920 w Cetyni) – serbski biskup prawosławny.

Mitrofan
Marko Ban
Metropolita Czarnogóry i Przymorza
Ilustracja
Kraj działania

Serbia

Data i miejsce urodzenia

15 marca 1841
Glavate

Data i miejsce śmierci

30 września 1920
Cetynia

Metropolita Czarnogóry i Przymorza
Okres sprawowania

1885–1920

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Serbski Kościół Prawosławny

Inkardynacja

Metropolia Czarnogóry i Przymorza

Śluby zakonne

1865

Diakonat

1865

Prezbiterat

1866

Chirotonia biskupia

18 kwietnia 1885

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

18 kwietnia 1885

Miejscowość

Petersburg

Miejsce

Sobór św. Izaaka

Konsekrator

Izydor (Nikolski)

Współkonsekratorzy

Sawa (Tichomirow), Palladiusz (Gankiewicz), Arseniusz (Briancew), Sergiusz (Sierafimow), Serapion (Majewski)

Życiorys

edytuj

Był synem Georgija i Anastasiji Banów. W wieku dwudziestu czterech lat złożył wieczyste śluby mnisze w monasterze Savina. Nie ukończył nauki w seminarium, jednak zdał egzaminy z teologii przed konsystorzem kotorskim, co uznano za równoznaczne z uzyskaniem dyplomu seminaryjnego. W 1865 został wyświęcony na hierodiakona przez biskupa Stefana (Kneževicia). W roku następnym został hieromnichem, zaś w 1867 został przełożonym monasteru Podlastve. W 1869, po spaleniu monasteru w czasie tłumienia serbskich wystąpień przeciwko poborowi do armii austriackiej, Mitrofan (Ban) przeniósł się do Czarnogóry. Za zgodą metropolity czarnogórskiego Hilariona został przełożonym monasteru Morača oraz nauczycielem prowadzonej przez niego szkoły. W 1870 otrzymał godność ihumena, zaś w 1877 – archimandryty. Książę czarnogórski Mikołaj nagrodził go natomiast medalem Obilicia za udział w obronie monasteru przed napadem tureckim oraz za udział w wyznaczaniu granicy turecko-czarnogórskiej w 1877.

W 1879 został przeniesiony do monasteru w Cetyni jako jego przełożony oraz sekretarz metropolity Hilariona, którą to funkcję spełniał do jego śmierci w 1882. Po śmierci hierarchy archimandryta Mitrofan był przez kilka miesięcy administratorem eparchii, do objęcia urzędu metropolity czarnogórskiego przez biskupa Wissariona (Ljubišę). Po jego śmierci w 1884 Mitrofan otrzymał nominację biskupią i przyjął chirotonię 18 kwietnia 1885 w soborze św. Izaaka w Petersburgu, w czasie uroczystych obchodów tysiąclecia działalności Świętych Cyryla i Metodego.

Mitrofan (Ban) sprawował urząd metropolity czarnogórskiego przez 35 lat. Szczególnie opiekował się szkołą nauczycielsko-teologiczną w Cetyni, dbał o remonty świątyni, w 1901 powołał do życia fundusz na rzecz wdów i sierot po prawosławnych duchownych, przyczynił się również do opracowania wewnętrznych regulaminów konsystorzy i Synodu (1904) oraz zasad działalności duchowieństwa parafialnego (1909). W latach 1906–1914 zasiadał w Zgromadzeniu Narodowym i Radzie Państwa Czarnogóry.

Uczestniczył w procesie ponownego włączenia metropolii czarnogórskiej w struktury Serbskiego Kościoła Prawosławnego po powstaniu Królestwa Serbów, Chorwatów i Słoweńców. Od maja 1919 do czerwca 1920 był przewodniczącym jego Soboru Biskupów. Zmarł w 1920 po chorobie.

Bibliografia

edytuj