Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne w Wałbrzychu

Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacji Sp. z o.o. – przedsiębiorstwo świadczące w latach 2001–2012 usługi transportowe na rzecz miasta Wałbrzycha i Szczawna-Zdroju. Powstało w 2001 roku z przekształcenia Miejskiego Zakładu Komunikacji, którego tradycje sięgały 1897 roku. 21 września 2011 roku została ogłoszona upadłość likwidacyjna spółki.

Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne Sp. z o.o. w Wałbrzychu
Ilustracja
Autobus Jelcz 120M obsługujący linię 2
Państwo

 Polska

Siedziba

Wałbrzych

Data założenia

2001

Data likwidacji

2011

Udziałowcy

Gmina Wałbrzych

brak współrzędnych

Historia

edytuj

Źródło[1] 1 stycznia 1991 roku Wojewódzkie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne w Wałbrzychu przestało istnieć. Jego majątek podzielono między trzy przedsiębiorstwa: Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne Wałbrzych, Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne Świdnica oraz Miejski Zakład Komunikacji Dzierżoniów (obecnie Sudecka Komunikacja Autobusowa Dzierżoniów sp. z o.o.). W 1997 roku MZK Wałbrzych zakupiło 31 nowych, niskopodłogowych autobusów marki Neoplan. Dnia 1 października 2001 roku Miejski Zakład Komunikacyjny zmienił status i stał się Miejskim Przedsiębiorstwem Komunikacyjnym. MPK obsługiwało w tym czasie 19 linii zwykłych, kursujących na zlecenie Zarządu Dróg i Komunikacji w Wałbrzychu, oraz 3 linie bezpłatne do centrów handlowych, a także jedną linię okresową. Poza Wałbrzychem obsługiwano także komunikację w Szczawnie-Zdroju oraz do 2006 w Boguszowie-Gorcach (linia 32). Łączna długość linii wynosiła wówczas ponad 200 km, a obsługiwany obszar – 100 km².

Dekapitalizacja taboru i wiążące się z tym straty finansowe spowodowały pogorszenie się sytuacji finansowej przedsiębiorstwa. Dnia 21 września 2011 roku ogłoszono postanowienie o upadłości likwidacyjnej spółki, a przewozy na liniach miejskich 3 grudnia 2012 powierzono Śląskiemu Konsorcjum Autobusowemu[2].

MPK w ostatnim okresie funkcjonowania posiadał 93 autobusy liniowe:

Typ autobusu Lata produkcji Uwagi    Liczba egzemplarzy
Autosan M09LE 2012    2
Irisbus Citelis 12M 2008    6
Irisbus Citelis 12M CNG 2006–2007 Pierwsze autobusy zasilane gazem ziemnym w Wałbrzychu.    8
Jelcz 120M CNG 2001 (2006–2008) przebudowa w latach 2006–2008 na zasilanie CNG w Mielec Diesel Gaz – silniki Tedom 19
Kapena Thesi City 2002 3
Karosa B961E 2005–2006 7
Neoplan N4016 1997–1999    23
Wszystkie pojazdy 68
Udział autobusów niskopodłogowych i niskowejściowych 56%
 
Schemat linii MPK Wałbrzych

Stan taboru w ostatnim okresie funkcjonowania firmy ukształtowany został w dużej mierze przez wymagania stawiane przez ZDiK w Wałbrzychu. W 2004 roku odbył się pierwszy przetarg na trzyletnią obsługę linii autobusowych w Wałbrzychu. Wymusił on obniżenie średniej wieku taboru do 7 lat, co zaowocowało wycofaniem wszystkich autobusów typu Jelcz M11, części Ikarusów 280 i większości Ikarusów 260 z eksploatacji na liniach objętych umową. W zamian zostały zakupione używane, trzyletnie wówczas Jelcze 120M z PKS Grodzisk Mazowiecki. Nieliczne Jelcze M11 i Ikarusy 260 woziły jeszcze pasażerów do 2008 roku na liniach supermarketowych oraz na linii 32. Pozostałe zostały sprzedane – niektóre jeżdżą do dziś, inne zostały zezłomowane.

Wymogi stawiane przez ZDiK uporządkowały dowolne dotychczas malowanie autobusów i wprowadziły jednolity schemat malowania taboru z trzema pasami – szerokim górnym żółtym i węższym dolnym zielonym, które rozdzielone były wąskim paskiem czerwonym. Takie fabryczne malowanie posiadały zakupione 1997 Neoplany. W tym też czasie zakazano naklejania reklam na przodzie oraz z boku wzdłuż kabiny kierowcy, a wszystkie autobusy wyposażono w system informacji pasażerskiej. Od 2004 roku z autobusów zniknęły charakterystyczne deski z opisem linii.

MPK posiadał również 1 autobus turystyczny marki Jelcz T120.

Jeden z wycofanych z eksploatacji autobusów Ikarus 260 został przerobiony na ruchomą galerię wystawową i do sprzedaży w sierpniu 2012 był wykorzystywany przez Muzeum Przemysłu i Techniki w Wałbrzychu. Obecnie jest w posiadaniu Mobilnego Centrum Promocji ze Szczawna Zdroju[3][4][5][6].

Zajezdnia

edytuj

MPK Wałbrzych posiadał jedną zajezdnię położoną przy ulic Ludowej 1d w dzielnicy Biały Kamień. Jest to zajezdnia wielopoziomowa z odkrytymi placami postojowymi, wyposażona m.in. w zaplecze warsztatowe, lakiernię i stację tankowania CNG. Na zajezdni znajduje się stacja diagnostyczna dla wszelkiego typu pojazdów.

Biura MPK Wałbrzych znajdowały się w centrum miasta (Śródmieście) przy ulicy Chrobrego 2.

Przypisy

edytuj
  1. Z kart historii komunikacji miejskiej, mpk.walbrzych.pl [dostęp 2010-09-06] [zarchiwizowane 2008-02-09].
  2. Infobus.
  3. Artur Szałkowski, Wałbrzych: Na 20-lecie wolności odnowiony Ikarus [online], gazetawroclawska.pl, 4 czerwca 2009 [dostęp 2024-06-03] [zarchiwizowane z adresu 2024-06-03] (pol.).
  4. Artur Szałkowski, Jubileusz ostatniego wałbrzyskiego Ikarusa [online], walbrzych.naszemiasto.pl, 25 marca 2015 [dostęp 2024-06-03] [zarchiwizowane z adresu 2024-06-03] (pol.).
  5. Wałbrzych: Historyczny Ikarus potrzebuje pomocy. Czy uda się go uratować po raz drugi? [online], walbrzych.naszemiasto.pl, 1 lutego 2019 [dostęp 2024-06-03] [zarchiwizowane z adresu 2024-06-03] (pol.).
  6. Mobilne Centrum Promocji, facebook.com [zarchiwizowane 2013-04-07] (pol.).

Linki zewnętrzne

edytuj