Mieczysław Marzec (1929–1992)
Mieczysław Jan Marzec (ur. 2 lutego 1929 w Glewcu, zm. 22 listopada 1992[1]) – polski działacz ruchu ludowego, ekonomista, polityk, poseł na Sejm PRL V i VI kadencji.
| Data i miejsce urodzenia |
2 lutego 1929 |
|---|---|
| Data śmierci |
22 listopada 1992 |
| Poseł na Sejm PRL V i VI kadencji | |
| Okres |
od 1969 |
| Przynależność polityczna | |
| Odznaczenia | |
   
| |
Życiorys
edytujSyn Jana i Florentyny. W latach 1943–1945 członek Batalionów Chłopskich na terenie gminy Wierzbno, w obwodzie Miechów. W okresie 1945–1948 należał do Związku Młodzieży Wiejskiej RP „Wici”, następnie od 1948 do 1950 do Związku Młodzieży Polskiej. W 1947 wstąpił do Stronnictwa Ludowego, a w listopadzie 1949 wraz z nim do Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego. Od grudnia 1948 do marca 1949 był instruktorem i kierownikiem Oddziału Wojewódzkiego Chłopskiego Towarzystwa Przyjaciół Dzieci w Poznaniu. Od czerwca 1949 do czerwca 1951 pełnił funkcję wicedyrektora Oddziału Wojewódzkiego Towarzystwa Przyjaciół Dzieci w Poznaniu. Uzyskał wykształcenie wyższe na Wydziale Ekonomicznym Wyższej Szkoły Nauk Społecznych przy KC PZPR. Od 1960 był sekretarzem, a w latach 1965–1966 wiceprzewodniczącym Zarządu Głównego Związku Młodzieży Wiejskiej. Od 1963 do 1966 zasiadał w Radzie Ogólnopolskiej Spółdzielni Turystycznej „Gromada”, której od lipca 1975 był prezesem. W latach 1964–1965 pełnił funkcję wiceprezesa Rady Głównej Ludowych Zespołów Sportowych.
W latach 1965–1967 zasiadał w prezydium Zarządu Głównej i zajmował stanowisko wiceprezesa Głównej Komisji Rewizyjnej Ligi Obrony Kraju. W latach 1965–1968 pełnił funkcję wiceprezesa ZG Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego. W latach 1966–1968 i 1972–1973 był wiceprzewodniczącym Wojewódzkiego Komitetu Frontu Jedności Narodu w Warszawie.
W ZSL pełnił funkcję wiceprezesa powiatowego komitetu wykonawczego w Poznaniu (1949–1950), starszego instruktora Wydziału Propagandy Wojewódzkiego Komitetu Wykonawczego w Poznaniu (1951–1952), starszego instruktora Wydziału Organizacji i Propagandy Naczelnego Komitetu Wykonawczego (1952–1957), sekretarza warszawskiego stołecznego komitetu (1956–1957), członka (od 1964), sekretarza (1967–1972) i członka sekretariatu (1973–1973) Naczelnego Komitetu (od 1964), a także prezesa Wojewódzkiego Komitetu w Warszawie (1966–1967, 1972–1975).
W 1969 i 1972 uzyskiwał mandat posła na Sejm PRL w okręgu Otwock. Przez dwie kadencje zasiadał w Komisji Obrony Narodowej. Ponadto w trakcie V kadencji pełnił funkcję zastępcy przewodniczącego Komisji Mandatowo-Regulaminowej, a w trakcie VI zasiadał w Komisji Handlu Zagranicznego.
Jego żoną była Barbara (1935–1988). Pochowany został wraz z nią na Cmentarzu Komunalnym Północnym w Warszawie[1].
Odznaczenia
edytuj- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Kawalerski Order Odrodzenia Polski
- Złoty Krzyż Zasługi (1955)[2]
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955)[3]
- Medal "100-lecia sportu polskiego" (1968)[4]
- Odznaka honorowa "Za zasługi dla Gdańska" (1960)[5]
Przypisy
edytuj- ↑ a b Wyszukiwarka grobów w Warszawie
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 52, poz. 561
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 42, poz. 411
- ↑ Spotkanie w NK ZSL /w/ "Trybuna Ludu", nr 260, 21 września 1968, s. 6
- ↑ Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku, nr 1, 10 lutego 1961, s. 5