Michał Jamnicki
Michał Ludwik Jamnicki (ur. 4 września 1847 w Warszawie, zm. 22 września 1931 tamże) – podporucznik weteran powstania styczniowego, inżynier technik, emerytowany pracownik Gazowni Miejskiej m. st. Warszawy, członek Archikonfraterni Literackiej[1][2][3][4][5].
| Pełne imię i nazwisko |
Michał Ludwik Jamnicki |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
4 września 1847 |
| Data i miejsce śmierci |
22 września 1931 |
| Zawód, zajęcie |
inżynier technik |
| Odznaczenia | |
 
| |
Ojciec Michała był uczestnikiem powstania listopadowego, a dziad służył pod rozkazami ks. Józefa Poniatowskiego[6]. Mając 16 lat, razem z czterema rówieśnikami, uciekł ze szkoły i zaciągnął się w szeregi powstańcze[6]. Wziął udział w kilku bitwach[6]. Zupełnie wyczerpanego z sił znaleziono w lasach koło Warki i odwieziono do domu rodzinnego[6].
8 listopada 1930 prezydent RP nadał mu Krzyż Niepodległości z Mieczami „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[7][8][9]. Był także odznaczony Gwiazdą Górnośląską[5]. Mieszkał przy ulicy Radnej 11[5]. Zmarł na zapalenie płuc[6]. 25 września 1931 został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 191, rząd 6, grób 25)[5][6][10].
Był żonaty z Marią (zm. 1930), z którą miał syna Czesława (1882–1946), kapitana administracji Wojska Polskiego i córkę Stanisławę Christman (1890–1975), urzędniczkę[10][11][12].
Przypisy
edytuj- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 45.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 93.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 863.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Dziennika Personalnego Nr 10 z 12 marca 1921, s. 17.
- ↑ a b c d Nekrolog. „Kurjer Warszawski”. 259 wyd. wieczorne, s. 10, 1931-10-22. Warszawa.
- ↑ a b c d e f Jeden z ostatnich : ś.p. wet. por. Michał Jamnicki. „Polska Zbrojna”. 261, s. 5, 1931-09-25. Warszawa.
- ↑ M.P. z 1930 r. nr 260, poz. 350.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-11-11].
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-11-11].
- ↑ a b Cmentarz Stare Powązki: MARJA JAMNICKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2024-11-11].
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 390.
- ↑ Stanisława Christman. Muzeum Powstania Warszawskiego. [dostęp 2024-10-22].
Bibliografia
edytuj- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2023-10-30].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.