Martwicze zapalenie jelit

Martwicze zapalenie jelit (łac. enterocolitis necroticans neonatorum, ang. necrotizing enterocolitis, NEC) – najczęstsza choroba przewodu pokarmowego wymagająca interwencji chirurgicznej u noworodków, występuje przede wszystkim u wcześniaków, chociaż sporadycznie także u dzieci urodzonych o czasie. Jest to zwykle powikłanie niedotlenienia płodu, niedokrwienia albo czynników zakaźnych, nakładających się na niedojrzałość mechanizmów obronnych dziecka.

Martwicze zapalenie jelit płodu i noworodka
Klasyfikacje
ICD-10

P77

Obraz wnętrza jamy brzusznej zmarłego noworodka z martwiczym zapaleniem jelit.
Przewód pokarmowy noworodka z martwiczym zapaleniem jelit: widoczne są ogniska martwicy, pneumatosis intestinalis (podśluzówkowe pęcherze gazu) i miejsce perforacji (wskazane strzałką).

Patogeneza

edytuj

Czynnikiem pierwotnym jest niedotlenienie jelita wskutek uogólnionej hipoperfuzji albo selektywnego ograniczenia przepływu przez trzewia. Czynniki usposabiające do NEC to:

Objawy kliniczne

edytuj

Powikłania

edytuj

Obraz mikroskopowy

edytuj

Śluzówkowa i śródścienna martwica rozpływna, owrzodzenia i nacieki zapalne. Podśluzówkowe pęcherze gazu widoczne w obrębie ściany jelita. Później ziarninowanie i włóknienie.

Leczenie

edytuj

Bibliografia

edytuj
  • V. Kumar, R. Cotrani, S. Robbins Patologia Robbinsa Urban&Partner 2005 ISBN 978-83-89581-92-1
  • A. Dobrzańska, J. Ryżko Pediatria. Podręcznik do Państwowego Egzaminu Lekarskiego i egzaminu specjalizacyjnego Urban&Partner 2005 ISBN 83-89581-25-6

Linki zewnętrzne

edytuj