Księga Sawy

Księga Sawy – pisany cyrylicą manuskrypt z XI wieku, zawierający ewangeliarz w języku staro-cerkiewno-słowiańskim. Sporządzony został na terenie Bułgarii, prawdopodobnie jako odpis wcześniejszego tekstu głagolickiego.

Manuskrypt jest niekompletny, do czasów współczesnych zachowało się z niego 129 kart. Obecnie Księga przechowywana jest w Rosyjskim Państwowym Archiwum Akt Dawnych w Moskwie. Swoją nazwę zawdzięcza popowi Sawie, który podpisał się na karcie 49 jako autor rękopisu^[1].

Manuskrypt został odnaleziony w 1866 roku w Monasterze Seredkinskim koło Pskowa przez Izmaiła Sriezniewskiego^[1], który w 1868 roku wydał jego tekst. Wydanie krytyczne ogłosił w 1903 roku w Petersburgu Wiaczesław Szczepkin; w 1959 zostało ono przedrukowane w Grazu metodą fototypiczną^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Leszek Moszyński: Wstęp do filologii słowiańskiej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 2006, s. 167.

Bibliografia

С.Г. Шулежкова: Хрестоматия по старославянскому языку. Москва: Флинта, 2012.

[Moszynski-1] Leszek Moszyński: Wstęp do filologii słowiańskiej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 2006, s. 167.

[1]