Kostrzewa nibydalmacka

Kostrzewa nibydalmacka
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	liliopodobne (≡ jednoliścienne)
Rząd	wiechlinowce
Rodzina	wiechlinowate
Rodzaj	kostrzewa
Gatunek	kostrzewa nibydalmacka
	Nazwa systematyczna
	Festuca pseudodalmatica Krajina; Acta Bot. Bohem. 8: 61 (1929)
	Systematyka w Wikispecies

Kostrzewa nibydalmacka (Festuca pseudodalmatica Lam.) – gatunek rośliny z rodziny wiechlinowatych. Występuje od Europy środkowej na zachodzie po umiarkowaną część Azji na wschodzie^[3]. W Polsce jest gatunkiem bardzo rzadkim; rośnie tylko w Bramie Krakowskiej i na Wyżynie Miechowskiej^[4].

Morfologia

Łodyga: Źdźbło do 60 cm długości.
Liście: Dłuższe niż połowa długości źdźbła, szorstkie, owoszczone, o grubości 0,4-0,8 mm. W przekroju poprzecznym pięć wiązek przewodzących oraz pięć pasm sklerenchymy zbudowanych z 2-10 warstw komórek.
Kwiaty: Zebrane w 4-8-kwiatowe, sinozielone, owoszczone kłoski o długości 6,5-8 mm, te z kolei zebrane w luźną wiechę o długości 5-11 cm. Plewy nagie. Plewki dolne szydlastolancetowate, z ością o długości ⅓-½ długości plewki^[4].
Owoc: Ziarniak.

Biologia i ekologia

Bylina, hemikryptofit. Rośnie w murawach kserotermicznych. Kwitnie w maju i czerwcu.

Zagrożenia i ochrona

Roślina umieszczona w Polskiej Czerwonej Księdze Roślin w grupie gatunków krytycznie zagrożonych (CR)^[4]. Tę samą kategorię posiada na polskiej czerwonej liście^[5].

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2016-03-16] (ang.).
↑ Festuca pseudodalmatica na eMonocot [dostęp 2016-03-16]
↑ ^a ^b ^c Zarzycki K., Kaźmierczakowa R., Mirek Z.: Polska Czerwona Księga Roślin. Paprotniki i rośliny kwiatowe. Wyd. III. uaktualnione i rozszerzone. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody PAN, 2014. ISBN 978-83-61191-72-8.
↑ Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2016-03-16] (ang.).

[3] Festuca pseudodalmatica na eMonocot [dostęp 2016-03-16]

[PCK-4] Zarzycki K., Kaźmierczakowa R., Mirek Z.: Polska Czerwona Księga Roślin. Paprotniki i rośliny kwiatowe. Wyd. III. uaktualnione i rozszerzone. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody PAN, 2014. ISBN 978-83-61191-72-8.

[5] Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.

[3]

[4]

[1]

[2]

[5]