Kodeks mariański

Kodeks mariański (łac. Codex Marianus) – manuskrypt głagolicki zawierający tekst 4 ewangelii w przekładzie na język staro-cerkiewno-słowiański, pochodzący z końca X wieku lub początku XI wieku. Zawiera 175 kart, brak w nim jednak początku i końca, a spisana cyrylicą karta 134 została dodana w XIV wieku^[1].

Został odnaleziony przez Wiktora Grigorowicza w klasztorze NMP na górze Athos w 1845 roku i przewieziony do Rosji. Dwie pierwsze karty Kodeksu przechowywane są w Wiedniu, pozostałe 173 w Moskwie. Pełne wydanie tekstu ogłosił w 1883 roku Vatroslav Jagić, w 1960 roku ukazał się jego przedruk fototypiczny^[1].

Zobacz też

Przypisy

↑ ^a ^b Leszek Moszyński: Wstęp do filologii słowiańskiej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1984, s. 109.

Bibliografia

Słownik starożytności słowiańskich. T. 1, cz. 1. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1961.

[Moszynski-1] Leszek Moszyński: Wstęp do filologii słowiańskiej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1984, s. 109.

[1]