Kościół św. Katarzyny w Woźnikach

Kościół św. Katarzynyrzymskokatolicka świątynia parafialna znajdująca się w Woźnikach, przy Rynku.

Kościół św. Katarzyny w Woźnikach
Zabytek: nr rej. 413/60 z dnia 15.03.1960 oraz A/98/78 z 17.03.1978[1] (obecnie A/1008/22 - woj. śląskie[2])
kościół parafialny
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 śląskie

Miejscowość

Woźniki

Adres

Rynek 5
42-289 Woźniki

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

św. Katarzyny w Woźnikach

Wezwanie

św. Katarzyny

Położenie na mapie Woźnik
Mapa konturowa Woźnik, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Katarzyny w Woźnikach”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Katarzyny w Woźnikach”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Katarzyny w Woźnikach”
Położenie na mapie powiatu lublinieckiego
Mapa konturowa powiatu lublinieckiego, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Katarzyny w Woźnikach”
Położenie na mapie gminy Woźniki
Mapa konturowa gminy Woźniki, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Katarzyny w Woźnikach”
Ziemia50°35′12,84″N 19°03′37,40″E/50,586900 19,060389

Historia

edytuj
 
Ołtarz

Nawa główna kościoła została zbudowana w XIV w., w stylu gotyckim. W XVI w. świątynia uległa przebudowie przez luteran. Dobudowali do kościoła boczne kaplice. Jedna z nich miała być kryptą – grobowcem Kamieńców (właścicieli Woźnik). Świątynia została później zmodyfikowana w stylu renesansowym i barokowym. Wieża kościoła była pierwotnie drewniana, w latach 1607–1608 została zastąpiona murowaną. W 1798 r. świątynia uległa spaleniu podczas pożaru miasta. Odbudowano ją do 1829 r.

Organy

edytuj

Kościół początkowo był wyposażony w 8-głosowy pozytyw. Obecne organy zostały wybudowane w 1908 r. przez firmę Schlag & Söhne ze Świdnicy

Wewnątrz szafy organowej zachowały się odręczne inskrypcje dotyczące prac remontowych. Z nich wiadomo, że w sierpniu 1992 r. Marian i Aleksander Sobisz z Katowic przeprowadzili naprawę instrumentu, wymianę membran w trakturze, czyszczenie oraz strojenie, a także w okresie od 11 lutego do 30 kwietnia 1998 r. miał miejsce generalny remont, którego wykonawcami byli: Marek Urbańczyk z Siemianowic Śląskich, Tomasz Zadora z Chorzowa i Marek Moćko z Katowic[3].

Dyspozycja instrumentu:

Manuał I Manuał II Pedał
1. Bordun 16' 1. Geigen-Principal 8' 1. Violon 16'
2. Principal 8' 2. Salicet 8' 2. Subbass 16'
3. Gambe 8' 3. Lieblich Gedackt 8' 3. Violoncello 8'
4. Hohlflöte 8' 4. Travers Flöte 4'
5. Octave 4' 5. Gemshorn 4'
6. Progress. Harmon. 2-3 f.

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj