Kamienica przy Rynku 56 we Wrocławiu
Kamienica przy Rynku 56 – kamienica na wrocławskim Rynku, na północnej pierzei rynku, zwanej Targiem Łakoci.
 nr rej. A/4033/228 z 30.12.1970[1]
| |
.JPG) Kamienica przy Rynku 56 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
Rynek 56 |
| Typ budynku |
kamienica |
| Styl architektoniczny | |
| Architekt |
Jacek Cydzik |
| Kondygnacje |
cztery |
| Ważniejsze przebudowy |
1898 |
| Zniszczono |
1945 |
Położenie na mapie Wrocławia  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
 51°06′39,70″N 17°01′52,84″E/51,111028 17,031344
| |
Historia kamienicy i jej architektura
edytuj
Średniowieczna kamienica. Pod koniec XV wieku w kamienicy prawdopodobnie znajdował się zajazd na piętnaście łóżek, zajmujący dwa pomieszczenia na piętrze kamienicy.Zajazd prowadził Michael Holunder. Informacje na ten temat pochodzą z zachowanego spisu inwentarza sprzętu z 1494 roku[2].
Do 1898 roku była kamienicą barokową, z cechami klasycystycznymi, czterokondygnacyjną kamieniczką o wąskiej, trzyosiowej fasadzie zakończonej jednokondygnacyjnym szczytem ujętym spiralnymi spływami i zwieńczonym spłaszczonym tympanonem. Wejście do kamienicy znajdowało się w lewej osi i zamknięte było pełnym łukiem; w pozostałych osiach znajdowało się duże okno zamknięte łukiem odcinkowym[3].
W 1898 roku kamienica została rozebrana, a w jej miejsce rok później wzniesiono nowy, pięciokondygnacyjny dom handlowy nadając mu formy eklektyczne[4] według projektu Georga Francke[a]. Nowy budynek został wzniesiony na działce o szerokości zaledwie 6,8 metra i długości 72 metrów, czyli do ulicy Igielnej. Budynek posiadał dwa dziedzińce, połączone razem z bramą wjazdową od strony ulicy Igielnej[6]. Na fasadzie parteru umieszczono przeszkloną witrynę z wejściem po prawej stronie; trzy kolejne kondygnacje zajmowały duże podwójne okna witrynowe. Czwarta i piąta kondygnacja nosiła cechy neorenesansowe z kolumną pomiędzy łukowymi, trójdzielnymi oknami witrynowymi i mniejszymi, pięcioma oknami prostokątnymi na ostatnim piętrze. Fasada zakończona była kalenicowym dachem z neorenesansową wieżyczką pośrodku, z zegarem[3] (Krystyna Kirschke część szczytową kamienicy osadza w formę eklektyczno-gotyzującą[6]).
Po 1945 roku
edytujW wyniku działań wojennych w 1945 roku kamienica uległa zupełnemu zniszczeniu. Została odbudowana w 1955 roku w formie barokowej, z około 1800 roku. Jej projektantem był Jacek Cydzik. Kamienica zyskała skromną fasadę z gzymsami podokiennymi na drugiej i czwartej kondygnacji i pilastrowe obramienia okien na drugiej kondygnacji. Kamienica ma funkcje mieszkalno-usługową[3].
Uwagi
edytuj- ↑ Georg Francke był autorem projektu m.in. fasady kamienicy przy ul. Ruska 6/7 czyli Domu Handlowego Wilhelma Kijnasta, w 1903 roku[5]
Przypisy
edytuj- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo dolnośląskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024.
- ↑ Goliński 2015 ↓, s. 378.
- ↑ a b c Eysymontt i in. 2011 ↓, s. 317.
- ↑ Czerner 1976 ↓, s. 84.
- ↑ Art. nouveau
- ↑ a b Kirschke 2005 ↓, s. 138.
Bibliografia
edytuj- Rafał Eysymontt, Jerzy Ilkosz, Agnieszka Tomaszewicz, Jadwiga Urbanik (red.): Leksykon architektury Wrocławia. Wrocław: Via Nova, 2011.
- Edmund Małachowicz: Stare miasto we Wrocławiu. Wrocław: PWN, 1985. ISBN 83-01-03996-5.
- Olgierd Czerner: Rynek wrocławski. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1976.
- Mateusz Goliński: Przy wrocławskim Rynku. Rekonstrukcja dziejów własności posesji (cz2: 1421-1500). Wrocław: Chronicon, 2015.
- Krystyna Kirschke: Fasady wrocławskich obiektów komercyjnych z lat 1890-1930: struktura, kolorystyka, dekoracja. Wrocław: Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, 2005. ISBN 83-7085-918-6.