Justus z Tyberiady (I wiek n.e., zmarł w 100 roku) – historyk żydowski, pochodzący z Tyberiady w Galilei. Jego ojcem był Pistos. Przeciwnik i krytyk innego żydowskiego historyka, Józefa Flawiusza, który zarzucał Justusowi, iż ten był najpodlejszym człowiekiem na świecie, niewolnikiem pieniędzy i rozkoszy zmysłowych.

Autor kroniki o tytule: Justus z Tyberiady, Kronika królów żydowskich w postaci tablicy genealogicznej, która nie zachowała się do naszych czasów. Obejmowała okres od czasów Mojżesza aż do śmierci króla Agryppy. Justus w swej historii pisał również o wojnie Żydów z Rzymianami oraz o zdobyciu Jerozolimy. W ocenie Focjusza, dzieło to było tworem czczego wymysłu.

Bibliografia

edytuj
  • Focjusz, Biblioteka, Kodeks 33, PAX, Warszawa 1986.