Josef Alois Kessler

Josef Alois Kessler (ur. 12 sierpnia 1862 r., zm. 9 grudnia 1933 r.) – niemiecki duchowny katolicki, biskup tyraspolski.

Josef Alois Kessler

Data i miejsce urodzenia	12 sierpnia 1862 Lois, koło Samary, Rosja
Data i miejsce śmierci	9 grudnia 1933 Zinnowitz, Niemcy
Miejsce pochówku	Ornbau
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Nominacja biskupia	1 kwietnia 1904
Sakra biskupia	28 października 1904

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	28 października 1904
Konsekrator	Jerzy Józef Szembek
Współkonsekratorzy	Edward von Ropp Stanisław Zdzitowiecki
Współkonsekrowani biskupi Ignacy Dubowski 1917

Życiorys

Wykształcenie i początki działalności

Urodził się w Lois koło Samary w Rosji, w rodzinie niemieckich kolonistów. Ukończył niższe i wyższe seminarium duchowne w Saratowie, a następnie kontynuował naukę na Akademii Duchownej w Petersburgu, którą ukończył w 1889 r., uzyskując magisterium z teologii. Po święceniach kapłańskich pracował przez 2 lata jako wikariusz w parafii katedralnej w Saratowie i równocześnie był profesorem w tamtejszym seminarium duchownym. W latach 1891–1895 był administratorem parafii w Symferopolu, a później (1895-1899) proboszczem sulzańskim i kiszyniowskim (1899-1903).

W 1903 r. bp Edward von Ropp powołał go na stanowisko inspektora seminarium duchownego w Saratowie. Rok później został kanonikiem kapituły saratowskiej.

Biskup tyraspolski

7 kwietnia 1904 r. został mianowany przez papieża Piusa X ordynariuszem tyraspolskim. Konsekracja biskupia miała miejsce 28 października w kościele św. Katarzyny w Petersburgu. Za jego rządów dokonał się znaczny rozwój materialny diecezji. Dokonał poświęcenia 31 kościołów, w tym m.in. prokatedrę pw. św. Klemensa w Odessie. Nauczywszy się języka polskiego, prowadził działalność duszpasterską wśród Polaków.

Przed zajęciem Saratowa przez komunistów opuścił 14 sierpnia 1918 r. siedzibę biskupią i pieszo przez dziesięć dni dotarł do Odessy. Był poszukiwany przez Czeka, ponieważ po zajęciu seminarium i kurii biskupiej znaleziono jego list pasterski skierowany do wiernych, w którym groził ekskomuniką tym wszystkim, którzy sprzyjają bolszewikom. Zagrożony aresztowaniem i możliwym wyrokiem śmierci, ukrywał się przez jakiś czas w Odessie.

Emigracja i śmierć

Przed zajęciem Saratowa przez wojska bolszewickie opuścił 14 sierpnia 1918 siedzibę biskupią wyznaczając wikariuszem generalnym ks. prał. Ksawerego Franciszka Klimaszewskiego na płd.-wsch. część diec. tyraspolskiej. W styczniu 1920 r. opuścił tereny kontrolowane przez władze sowieckie i udał się na emigrację do Besarabii w Rumunii. Przez 2 lata przebywał w parafii Krasna, należącej do diecezji tyraspolskiej.

3 stycznia 1922 r. emigrował do Stanów Zjednoczonych, gdzie zebrał 32 tysiące dolarów na głodujących Niemców w Rosji, które później były potajemnie rozdzielane wiernym przez księży pozostałym w jego diecezji. Później wrócił do Europy i przebywał w Berlinie. 27 listopada 1929 r. zrzekł się urzędu ordynariusza tyraspolskiego i 23 stycznia 1930 r. został mianowany został przez papieża Piusa XI arcybiskupem tytularnym Bosforu. Zmarł w 1933 r. w Zinnowitz.

Publikacje

• Geschichte der Diözese Tyraspol, Verlag von Rev. Georg Aberle. Dickinson, Nord Dakota, USA 1930.

Bibliografia

• Ks. Piotr Nitecki, Biskupi Kościoła Katolickiego w Polsce w latach 965–1999. Słownik biograficzny, Warszawa 2000.
• Krótka biografia na "Cathoilc-Hierarchy"
• Ks. Roman Dzwonkowski, SAC, Losy duchowieństwa katolickiego w ZSRR w latach 1917-1939. Martyrologium, wyd. TN KUL, Lublin 1998.