Jacek Gliński
Jacek Czesław Gliński (ur. 10 lipca 1951 w Świebodzinie[2]) – polski chemik, dr hab. nauk chemicznych, profesor Wydziału Chemii Uniwersytetu Wrocławskiego[1].
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| profesor nauk chemicznych | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1981[1] |
| Habilitacja |
16 grudnia 1996[1] |
| Profesura |
8 czerwca 2006[1] |
Życiorys
edytujW 1974 ukończył studia chemiczne na Uniwersytecie Wrocławskim[1], tam w 1983 obronił pracę doktorską Ultradźwiękowe badania struktury niektórych mieszanin wodno-organicznych napisaną pod kierunkiem Bogusławy Jeżowskiej-Trzebiatowskiej[3], 16 grudnia 1996 habilitował się na podstawie pracy zatytułowanej Struktura wodnych roztworów nieelektrolitów: badania metodami prędkości dźwięku, anihilacji pozytronów i napięcia powierzchniowego[1]. 8 czerwca 2006 nadano mu tytuł profesora w zakresie nauk chemicznych[1].
Pracował w Instytucie Chemii na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Wrocławskiego[1].
Piastował stanowisko profesora na Wydziale Chemii Uniwersytetu Wrocławskiego[1].
W 2001 został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi[4].
Jest żonaty, ma dwóch synów.
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f g h i Prof. dr hab. Jacek Czesław Gliński, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2020-06-14].
- ↑ Who is who w Polsce. Encyklopedia biograficzna z życiorysami znanych Polek i Polaków, Hübners blaues Who is Who, Zug 2007 (dodatek CD).
- ↑ Uniwersytet Wrocławski. Zespół Uniwersytet Wrocławski po 1945 roku. Wydział Matematyki, Fizyki i Chemii; Wydział Matematyki i Fizyki, Wydział Matematyki i Informatyki, Wydział Chemii, Wydział Fizyki i Astronomii. Wykaz doktoratów za lata 1945–2015.
- ↑ M.P. z 2001 r. nr 36, poz. 581.