Fahlan Sakkreerin

Fahlan Sakkreerin (ur. 10 kwietnia 1968 r.) – tajski bokser, były mistrz świata IBF w kategorii słomkowej.

Fahlan Sakkreerin

Pseudonim	"Thongchai"
Data i miejsce urodzenia	10 kwietnia 1968 Maha Sarakham
Obywatelstwo	Tajlandia
Wzrost	160 cm
Styl walki	leworęczny
Kategoria wagowa	słomkowa, junior musza
Bilans walk zawodowych
Liczba walk	61
Zwycięstwa	54
Przez nokauty	23
Porażki	4
Remisy	3

Kariera zawodowa

Jako zawodowiec zadebiutował 30 czerwca 1988 r., przegrywając w debiucie z przyszłym mistrzem świata Chaną Porpaoinem. Do końca 1989 r. stoczył jeszcze 13 walk, wszystkie wygrywając i zdobywając mistrzostwo Tajlandii w wadze słomkowej, które raz obronił.

22 lutego 1990 r. otrzymał szansę walki o mistrzostwo świata IBF w kategorii słomkowej. Rywalem Sakkreerina był niepokonany Filipińczyk Eric Chavez. Taj zdobył tytuł, wygrywając przez techniczny nokaut w 7. rundzie, gdy Chavezowi walkę uniemożliwiła kontuzja oka. 14 czerwca przystąpił do kolejnej obrony, mając za rywala nr #2 rankingu IBF, Joe Constantino. Taj zwyciężył jednogłośnie na punkty (118-110, 116-112, 115-113), broniąc pas po raz pierwszy. 15 sierpnia doszło do jego rewanżu z Chavezem, któremu odebrał tytuł. Tym razem Sakkreerin zwyciężył pewnie, jednogłośnie na punkty (118-110, 118-110, 118-111), broniąc tytuł po raz drugi. 20 grudnia przystąpił do kolejnej, czwartej obrony mistrzostwa. Sakkreerin zremisował z Filipińczykiem Domingo Lucasem, broniąc tytuł.

2 lipca 1991 r. przystąpił do kolejnej, czwartej obrony pasa. Rywalem Taja był Indonezyjczyk Abdi Pohan, który w dwóch poprzednich walkach walczył o mistrzostwo świata WBO i IBF w kategorii junior muszej, ale przegrał oba pojedynki. Sakkreerin obronił tytuł po raz 2., zwyciężając jednogłośnie na punkty (116-110, 115-111, 116-110). 21 października przystąpił do 5. obrony mistrzostwa. Rywalem Taja był niepokonany Filipińczyk Andre Tabanas, który w rekordzie miał m.in. wygraną nad byłym rywalem Sakkreerina, Chavezem. Fahlan zwyciężył jednogłośnie na punkty (116-112, 115-112, 115-112), broniąc po raz 5. mistrzowski pas.

23 lutego 1992 r. w kolejnej obronie pasa rywalem Taja był Kolumbijczyk Felix Naranjo. Sakkreerin zwyciężył przez nokaut w 2. rundzie, broniąc po raz 6. mistrzostwa. 14 czerwca w kolejnej obronie zmierzył się z Indonezyjczykiem Saidem Iskandarem. Taj zwyciężył przez techniczny nokaut w 8. rundzie, notując już 7. udaną obronę pasa. 6 września zmierzył się z Filipińczykiem Mannym Melchorem. Taj niespodziewanie przegrał niejednogłośnie na punkty (115-114, 114-119, 112-116), tracąc tytuł.

22 października 1994 r. zdobył mało popularny pas WBFed, zwyciężając Krasimira Cholakowa. Do 2000 r. walczył sporadycznie, wszystkie walki wygrywając i zaliczając kilka obron mało prestiżowego pasa.

3 lutego 2001 r. otrzymał szansę walki o mistrzostwo WBO w kategorii junior muszej. Sakkreerin zmierzył się ze swoim byłym rywalem, Andre Tabanasem, którego pokonał jednogłośnie na punkty w 1991 r. Po 12. rundach, sędziowie orzekli remis w walce a tytuł pozostał bez właściciela. 19 maja zmierzył się ze swoim pogromcą, Mannym Melchorem. Taj zwyciężył przez techniczny nokaut w 5. rundzie, udanie rewanżując mu się za porażkę z 1992 r. 29 września zmierzył się z Nelsonem Dieppą w walce o mistrzostwo świata WBO w kategorii junior muszej. Filipińczyk zwyciężył jednogłośnie na punkty (119-109, 118-110, 118, 110), zadając Sakkreerinowi 3. porażkę w karierze.

26 kwietnia 2002 r. zdobył pas IBF Pan Pacific w kategorii junior muszej, zwyciężając Julio de la Baseza. Tytuł ten obronił 5krotnie do 2003 r., co doprowadziło go do kolejnej walki o mistrzostwo. 15 maja 2004 r. zmierzył się z José Víctorem Burgosem, w pojedynku o pas IBF. W 4. rundzie mistrz był liczony, ale odpowiedział mu 2krotnie tym samym w rundzie 6., co zmusiło sędziego do przerwania pojedynku i ogłoszeniu zwycięstwa Meksykanina przez techniczny nokaut. 5 kwietnia 2005 r. stoczył swoją ostatnią walkę w karierze. W walce o mistrzostwo świata IBF w kategorii słomkowej, zmierzył się z Indonezyjczykiem Muhammadem Rachmanem. Walka została przerwana w 3. rundzie przez sędziego, gdy doszło do zderzenia głowami. W walce został ogłoszony techniczny remis, a więc tytuł pozostał przy Rachmanie.

Linki zewnętrzne

• Lista walk zawodowych - BoxRec. boxrec.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-03)].
• Biografia - BoxRec