Eparchia władywostocka
Eparchia władywostocka – eparchia Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego z siedzibą we Władywostoku[1]. Jej obecnym (2022) ordynariuszem jest metropolita władywostocki i nadmorski Włodzimierz (Samochin)[1], zaś funkcję katedry pełni sobór Opieki Matki Bożej we Władywostoku[1]. Planowana jest budowa nowego soboru pod wezwaniem Przemienienia Pańskiego w tym samym mieście[2].
_2.jpg) Sobór Opieki Matki Bożej we Władywostoku | |
| Państwo | |
|---|---|
| Kraj | |
| Siedziba |
Władywostok |
| Data powołania |
1898; 1991 (reaktywacja) |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Metropolia | |
| Sobór | |
| Biskup diecezjalny |
biskup władywostocki i nadmorski Paweł (Grigorjew) |
| Biskup pomocniczy |
biskup ussuryjski Innocenty (Jerochin) |
| Biskup senior |
metropolita władywostocki i nadmorski Beniamin (Puszkar) |
| Dane statystyczne (2006) | |
| Liczba kapłanów |
124 |
| Liczba dekanatów |
4 |
| Liczba parafii |
88 |
| Liczba klasztorów |
5 |
| Powierzchnia |
169 000 km² |
Położenie na mapie Rosji  | |
Położenie na mapie Kraju Nadmorskiego  | |
Położenie na mapie Władywostoku  | |
 43°07′14,3″N 131°53′23,3″E/43,120639 131,889806
| |
| Strona internetowa | |
Historia
edytujEparchia została powołana do życia 4 czerwca 1898. W momencie rozpoczęcia swojej działalności liczyła 69 czynnych cerkwi i 1 monaster (męski Ussuryjski Monaster Trójcy Świętej i św. Mikołaja). Biskup ordynariusz eparchii nosił tytuł władywostocki i kamczacki. 5 stycznia 1899 katedrę objął biskup Euzebiusz (Nikolski)[1]. Według danych z 1900 w eparchii władywostockiej działały 74 parafie obsługiwane przez 72 kapłanów i trzech hieromnichów. W ciągu dziewięciu lat liczby placówek duszpasterskich i duchownych wzrosły odpowiednio do 111 i 114, zaś w 1916 eparchii podlegały 252 czynne świątynie[1]. W tym samym roku z terytorium administratury wydzielono odrębną eparchię kamczacką i zmieniono tytuł ordynariusza na nadmorski i władywostocki[1].
Eparchia władywostocka prowadziła działalność misyjną wśród rdzennej ludności Kamczatki i regionu władywostockiego, jak i wśród nieprawosławnych zesłańców na Syberię. Jurysdykcyjnie podlegała jej rosyjska misja prawosławna w Korei[1].
Wskutek wybuchu rosyjskiej wojny domowej na Dalekim Wschodzie Rosji arcybiskup Euzebiusz (Nikolski) nie wrócił do swojej eparchii z Soboru Lokalnego Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, na który wyjechał w 1917 do Moskwy. W grudniu 1918 zarząd eparchii objął biskup czeboksarski Michał (Bogdanow). Do 1922, tj. do zdobycia Władywostoku przez Czerwonych i wejścia Republiki Dalekiego Wschodu do Rosyjskiej Federacyjnej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej, eparchia działała bez przeszkód. W 1923 jej majątek został znacjonalizowany, zaś trzy działające klasztory zamknięte. Do końca lat 30. XX wieku władze radzieckie zamknęły większość czynnych cerkwi, pozostawiając jedynie 14[1]. Część przedrewolucyjnego duchowieństwa eparchii emigrowała w 1922 do Mandżurii razem z wycofującymi się Białymi[1].
W 1945 eparchia władywostocka została formalnie zlikwidowana i włączona do eparchii chabarowskiej i władywostockiej. Od 1948 jej dawne terytorium należało do eparchii irkuckiej, zaś od 1988 – do eparchii chabarowskiej i władywostockiej[1].
31 stycznia 1991 eparchia władywostocka została reaktywowana, zaś jej pierwszym ordynariuszem po odnowie został arcybiskup Mikołaj (Szkrumko). W grudniu 1991 na jej terytorium istniało 15 parafii obsługiwanych przez 15 kapłanów[1]. W kolejnych latach liczba nowych lub reaktywowanych parafii systematycznie wzrastała. Ponownie otwarte zostały również klasztory – żeński Ussuryjski Monaster Narodzenia Matki Bożej w 1993 i męski Ussuryjski Monaster Trójcy Świętej i św. Mikołaja w 1995. Według danych z 2006 eparchia liczyła 88 parafii, do których należało 110 cerkwi i kaplic; pracę duszpasterską na jej terenie prowadziło 124 kapłanów[1]. W latach 2003–2019[3] do eparchii należała również parafia Trójcy Przenajświętszej w Pjongjangu (jedyna parafia prawosławna w Korei Północnej)[4].
W 2011 Święty Synod Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego wydzielił z terytorium eparchii dwie nowe: nachodzką oraz arsienjewską[5].
Biskupi
edytuj
Od momentu powstania eparchią władywostocką zarządzali następujący hierarchowie[6]:
- Euzebiusz (Nikolski), 1899–1920
- Michał (Bogdanow), 1918–1920
- Marek (Bakałdin), 1920
- Paweł (Wwiedienski), locum tenens, 1922
- Cyprian (Komarowski), 1925–1927
- Nifont (Fomin), 1927–1928
- Pantelejmon (Maksunow), 1928–1929
- Marek (Bogolubow), 1929 (według niektórych źródeł nie przyjął nominacji)[7]
- Warsonofiusz (Łuzin), 1930–1932
- German (Kokkiel), 1931–1932, locum tenens
- Benedykt (Plaskin), 1946–1947
- Bartłomiej (Gorodcow), locum tenens, 1947–1948
- Mikołaj (Szkrumko), 1991–1992[1]
- Beniamin (Puszkar), 1992–2018[8]
- Włodzimierz (Samochin), 2018-2024[8][9]
- Paweł (Grigorjew), od 2024[9]
Podział administracyjny
edytujEparchia władywostocka dzieli się na następujące dekanaty[1]:
Monastery
edytujW 2010 na terytorium eparchii czynne były następujące klasztory[1]:
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o Владивостокская епархия
- ↑ Начинается строительство Спасо-Преображенского кафедрального собора
- ↑ Образованы епархии в составе Патриаршего экзархата в Юго-Восточной Азии. patriarchia.ru, 26 lutego 2019. [dostęp 2019-02-27]. (ros.).
- ↑ Dominika Kovačević: Biskupia Liturgia w Korei Północnej. cerkiew.pl, 24 października 2013. [dostęp 2019-04-07].
- ↑ ЖУРНАЛ № 69
- ↑ Владивостокская епархия. [dostęp 2012-09-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-08)].
- ↑ Марк (Боголюбов)
- ↑ a b ЖУРНАЛЫ заседания Священного Синода от 28 декабря 2018 года [online], Патриархия.ru [dostęp 2018-12-29] (ros.).
- ↑ a b ЖУРНАЛЫ Священного Синода от 24 октября 2024 года [online], Патриархия.ru [dostęp 2024-10-27] (ros.).