Eparchia piatigorska i czerkieska

Eparchia piatigorska i czerkieska – jedna z eparchii Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, wchodząca w skład metropolii stawropolskiej. Jej obecnym ordynariuszem jest biskup piatigorski i czerkieski Teofilakt (Kurjanow), zaś funkcje katedry pełni sobór Chrystusa Zbawiciela w Piatigorsku[1]. Eparchii podlegają prawosławne parafie i monastery w rejonach minierałnowodskim, priedgornym i kirowskim Kraju Stawropolskiego, w miastach Piatigorsk, Jessentuki, Żeleznowodsk i Kisłowodsk oraz w republikach Karaczajo-Czerkiesja i Kabardo-Bałkaria[2].

Eparchia piatigorska i czerkieska
Пятигорская и Черкесская епархия
Ilustracja
Sobór Chrystusa Zbawiciela w Piatigorsku
Państwo

 Rosja

Kraj

 Stawropolski

Siedziba

Piatigorsk

Data powołania

2011

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Metropolia

stawropolska

Sobór

Chrystusa Zbawiciela w Piatigorsku

Biskup diecezjalny

biskup piatigorski i czerkieski Teofilakt (Kurjanow)

Dane statystyczne (2012)
Liczba kapłanów
• w tym diecezjalnych
• w tym zakonnych

133
126
7

Liczba osób zakonnych

24

Liczba dekanatów

7

Liczba parafii

162

Liczba klasztorów

3

Położenie na mapie Kraju Stawropolskiego
Położenie na mapie Rosji
Ziemia44°02′26,4″N 43°05′19,7″E/44,040667 43,088806
Strona internetowa

Historia

edytuj

Samodzielna eparchia piatigorska powstała w 1927, jej pierwszym ordynariuszem został mianowany ówczesny arcybiskup astrachański Tadeusz, który nigdy nie dotarł jednak do miejsca wykonywania obowiązków, gdyż już w momencie nominacji znajdował się w radzieckim więzieniu[3]. W tej sytuacji jeszcze tym samym roku katedrę piatigorską objął arcybiskup Dymitr (Dobrosierdow), jednak i on nie zamieszkał w Piatigorsku, a w Kisłowodsku. W latach 30. areszty kolejnych biskupów i duchownych oraz zamykanie świątyń sprawiły, że w 1939 działalność administratury faktycznie ustała, zaś w 1943 została ona oficjalnie zlikwidowana[3].

Reaktywacja eparchii nastąpiła w 2011, gdy Święty Synod Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego wydzielił eparchię piatigorską z eparchii stawropolskiej i władykaukaskiej[3].

Statystyki (2012)

edytuj

W 2012 eparchia dzieliła się na siedem dekanatów, w ramach których działały 162 parafie. Administraturze podlegały także trzy klasztory: Drugi Athos na górze Besztau, monaster Trójcy Świętej i św. Serafina z Sarowa w Sowchoznym i monaster św. Jerzego w Jessentukach. W parafiach eparchii pracę duszpasterską prowadziło 133 kapłanów, zaś w monasterach przebywało 24 mnichów i mniszek[2].

Biskupi piatigorscy

edytuj

Przypisy

edytuj