Cyanoramphus

	Cyanoramphus
	Bonaparte, 1854
	; Przedstawiciel rodzaju – modrolotka mała (C. malherbi)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	papugowe
Rodzina	papugi wschodnie
Podrodzina	damy
Plemię	Platycercini
Rodzaj	Cyanoramphus
	Typ nomenklatoryczny
	Psittacus zealandicus Latham, 1790
Synonimy
	Cyanorhamphus P.L. Sclater, 1881; Cyanorhynchus A. Newton, 1894; Bulleria Iredale & Mathews, 1926; Notopsittacus McAllan & M.D. Bruce, 1989; Phippspsittacus McAllan & M.D. Bruce, 1989; Pallacidopsittacus Wells & Wellington, 1992;
	Cyanorhamphus P.L. Sclater, 1881; Cyanorhynchus A. Newton, 1894; Bulleria Iredale & Mathews, 1926; Notopsittacus McAllan & M.D. Bruce, 1989; Phippspsittacus McAllan & M.D. Bruce, 1989; Pallacidopsittacus Wells & Wellington, 1992;
Gatunki
	10 gatunków – zobacz opis w tekście
	10 gatunków – zobacz opis w tekście
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Cyanoramphus – rodzaj ptaków z podrodziny dam (Loriinae) w obrębie rodziny papug wschodnich (Psittaculidae).

Zasięg występowania

Rodzaj obejmuje gatunki występujące na Nowej Kaledonii, Norfolku, Lord Howe, Wyspach Antypodów, Nowej Zelandii i Chatham^[8].

Morfologia

Długość ciała 20–30 cm; masa ciała 50–113 g^[8].

Systematyka

Etymologia

Cyanoramphus (Cyanorhamphus, Cyanorhynchus (gr. ῥυγχος rhunkhos „dziób”)): gr. κυανος kuanos „modry, ciemnoniebiesk”i; ῥαμφος rhamphos „dziób”^[9].
Bulleria: Sir Walter Lawry Buller (1838–1906), nowozelandzki prawnik, ornitolog^[10]. Gatunek typowy: Platycercus unicolor Lear, 1831.
Notopsittacus: gr. νοτος notos „południe, południowy zachód”; ψιττακος psittakos „papuga”^[11]. Gatunek typowy: Psittacus ulietanus J.F. Gmelin, 1788.
Phippspsittacus: Graeme R. Phipps, australijski awikulturolog i konserwatysta; gr. ψιττακος psittakos „papuga”^[12]. Gatunek typowy: Psittacus novaezelandiae Sparrman, 1787.
Pallacidopsittacus: gr. παλλακις pallakis, παλλακιδος pallakidos „konkubina”; ψιττακος psittakos „papuga”^[13].

Podział systematyczny

Do rodzaju należą następujące gatunki^[14]:

Cyanoramphus zealandicus (Latham, 1790) – modrolotka czarnoczelna – takson wymarły, występował na Tahiti^[15]
Cyanoramphus ulietanus (J.F. Gmelin, 1788) – modrolotka brązowogłowa – takson wymarły^[15], występował na Raiatea^[16]
Cyanoramphus saisseti J. Verreaux & Des Murs, 1860 – modrolotka żółtawa
Cyanoramphus forbesi Rothschild, 1893 – modrolotka szmaragdowa
Cyanoramphus cookii (G.R. Gray, 1859) – modrolotka kozia
Cyanoramphus unicolor (Lear, 1831) – modrolotka zielona
Cyanoramphus auriceps (Kuhl, 1820) – modrolotka żółtoczapkowa
Cyanoramphus malherbi Souancé, 1857 – modrolotka mała
Cyanoramphus hochstetteri (Reischek, 1889) – modrolotka złotawa
Cyanoramphus novaezelandiae (Sparrman, 1787) – modrolotka czerwonoczelna

Uwagi

↑ ^a ^b Niepoprawna późniejsza pisownia Cyanoramphus Bonaparte, 1854.
↑ Młodszy homonim Notopsittacus Roberts, 1922 (Psittacidae).
↑ Nowa nazwa dla Notopsittacus McAllan & Bruce, 1988.

Przypisy

↑ Cyanoramphus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ Ch.-L. Bonaparte. Tableau des Perroquets. „Revue et Magasin de Zoologie pure et appliquée”. 2^e Série. 6, s. 153, 1854. (fr.).
↑ P.L. Sclater. On the Zoology of New Guinea. „Journal of the proceedings of the Linnean Society”. 2, s. 164, 1858. (ang.).
↑ A. Newton: A dictionary of birds. London: A. and C. Black, 1893–1896, s. 686. (ang.).
↑ T. Iredale & G.M. Mathews. Descriptions of new genera. „Bulletin of the British Ornithologists’ Club”. 46, s. 76, 1926. (ang.).
↑ ^a ^b I.A.W. McAllan & M.D. Bruce: The birds of New South Wales: a working list. Turramurra: Biocon Research Group in association with the New South Wales Bird Atlassers, 1988, s. 45. ISBN 0-958751609. (ang.).
↑ R. Wells & R. Wellington. A classification of the cockatoos and parrots (Aves: Psittaciformes) of Australia. „Sydney Basin Naturalists”. 1, s. 126, 1992. (ang.).
↑ ^a ^b S.M. Billerman: Old World Parrots (Psittaculidae), version 1.0. W: S.M. Billerman, B.K. Keeney, P.G. Rodewald & T.S. Schulenberg (red.): Birds of the World. Ithaca, NY: Cornell Lab of Ornithology, 2020. DOI: 10.2173/bow.psitta4.01. [dostęp 2020-10-23]. (ang.).
↑ The Key to Scientific Names ↓, Cyanoramphus [dostęp 2023-04-26] .
↑ The Key to Scientific Names ↓, Bulleria [dostęp 2023-04-26] .
↑ The Key to Scientific Names ↓, Notopsittacus [dostęp 2023-04-26] .
↑ The Key to Scientific Names ↓, Phippspsittacus [dostęp 2023-04-26] .
↑ The Key to Scientific Names ↓, Pallacidopsittacus [dostęp 2023-04-26] .
↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Plemię: Platycercini Selby, 1836 (wersja: 2023-04-08). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2023-04-26].
↑ ^a ^b BirdLife International, Cyanoramphus zealandicus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2020, wersja 2020-2 [dostęp 2020-10-23] (ang.).
↑ BirdLife International, Cyanoramphus ulietanus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2020, wersja 2020-2 [dostęp 2020-10-23] (ang.).

Bibliografia

The Key to Scientific Names, J.A.J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).

[uwaga1-3] Niepoprawna późniejsza pisownia Cyanoramphus Bonaparte, 1854.

[7] Młodszy homonim Notopsittacus Roberts, 1922 (Psittacidae).

[9] Nowa nazwa dla Notopsittacus McAllan & Bruce, 1988.

[itis-1] Cyanoramphus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[Bonaparte-2] Ch.-L. Bonaparte. Tableau des Perroquets. „Revue et Magasin de Zoologie pure et appliquée”. 2^e Série. 6, s. 153, 1854. (fr.).

[Sclater-4] P.L. Sclater. On the Zoology of New Guinea. „Journal of the proceedings of the Linnean Society”. 2, s. 164, 1858. (ang.).

[Newton-5] A. Newton: A dictionary of birds. London: A. and C. Black, 1893–1896, s. 686. (ang.).

[Iredale&Mathews-6] T. Iredale & G.M. Mathews. Descriptions of new genera. „Bulletin of the British Ornithologists’ Club”. 46, s. 76, 1926. (ang.).

[McAllan&Bruce-8] I.A.W. McAllan & M.D. Bruce: The birds of New South Wales: a working list. Turramurra: Biocon Research Group in association with the New South Wales Bird Atlassers, 1988, s. 45. ISBN 0-958751609. (ang.).

[Wells&Wellington-10] R. Wells & R. Wellington. A classification of the cockatoos and parrots (Aves: Psittaciformes) of Australia. „Sydney Basin Naturalists”. 1, s. 126, 1992. (ang.).

[Billerman-11] S.M. Billerman: Old World Parrots (Psittaculidae), version 1.0. W: S.M. Billerman, B.K. Keeney, P.G. Rodewald & T.S. Schulenberg (red.): Birds of the World. Ithaca, NY: Cornell Lab of Ornithology, 2020. DOI: 10.2173/bow.psitta4.01. [dostęp 2020-10-23]. (ang.).

[12] The Key to Scientific Names ↓, Cyanoramphus [dostęp 2023-04-26] .

[13] The Key to Scientific Names ↓, Bulleria [dostęp 2023-04-26] .

[14] The Key to Scientific Names ↓, Notopsittacus [dostęp 2023-04-26] .

[15] The Key to Scientific Names ↓, Phippspsittacus [dostęp 2023-04-26] .

[16] The Key to Scientific Names ↓, Pallacidopsittacus [dostęp 2023-04-26] .

[Mielczarek&Kuziemko-17] Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Plemię: Platycercini Selby, 1836 (wersja: 2023-04-08). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2023-04-26].

[iucn1-18] BirdLife International, Cyanoramphus zealandicus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2020, wersja 2020-2 [dostęp 2020-10-23] (ang.).

[iucn2-19] BirdLife International, Cyanoramphus ulietanus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2020, wersja 2020-2 [dostęp 2020-10-23] (ang.).

[1]

[2]

[a]

[3]

[4]

[5]

[b]

[6]

[c]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]