Brzoza Ermana

Brzoza Ermana
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	różopodobne
Rząd	bukowce
Rodzina	brzozowate
Rodzaj	brzoza
Gatunek	brzoza Ermana
	Nazwa systematyczna
	Betula ermanii Cham.; Linnaea VI 537,t.6.fig.D,1837
Synonimy
	Betula ulmifolia Reg.;
	Betula ulmifolia Reg.;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Multimedia w Wikimedia Commons

Brzoza Ermana (Betula ermanii Cham.) – gatunek drzewa z rodziny brzozowatych (Betulaceae Gray). Występuje w stanie dzikim w północno-wschodniej Azji (Kamczatka, Sachalin, część Syberii, Hokkaido, Honsiu, Sikoku, Korea, Chiny)^[4].

Morfologia

Kora

Liście i kwiatostany

Pokrój: Drzewo dorasta do 22 m^[5]. Korona gęsta i szeroka, wcześnie wiosną zazieleniająca się.
Pień: Kora wa jaskrawo złocistobiałą barwę, czasami bywa różowawa, rzadziej jaskrawopomarańczowa. Złuszcza się okrężnie dużymi zwisającymi płatami.
pędy: Gałązki są gruczołkowate. Młode pędy są owłosione, lecz szybko stają się nagie^[5].
Liście: Trójkątnojajowate, bądź sercowate, w miarę regularne. Mają 4–14 cm długości i 3–10 cm szerokości. Z wierzchu ciemnozielone i początkowo owłosione, lecz szybko stają się nagie. Od spodu są owłosione w kącikach nerwów. Wierzchołki liści są ostro zakończone. Brzeg liściowy jest podwójnie, nierównomiernie ostro ząbkowane. Zwykle posiadają 7–11 par nerwów, równolegle i blisko siebie ułożonych. Ogonki liściowe są zwykle nagie^[5].
Kwiaty: Kwiaty zebrane w kwiatostany zwane kotkami. Są wyprostowane. Zimą kotki męskie są grube i posiadają gładkie łuski^[5].
Owoce: Owocostany pojedyncze, wyprostowane, prawie siedzące, długie 2–4 cm. Orzeszki owłosione przy szyjkach słupka, skrzydełka wąskie. Łuski częściowo pozostają przez zimę na kotkach.

Biologia i ekologia

W ojczyźnie górskie drzewo leśne. Tworzy drzewostany mieszane ze świerkiem ajańskim i drzewami liściastymi, lub lite jednogatunkowe. Jest wiatropylna i wiatrosiewna. Jest drzewem szybkorosnącym.

Zastosowanie

Drewno w ojczyźnie używane do produkcji mebli, w rzeźbiarstwie, także do produkcji papieru i na opał.
Roślina ozdobna. Do uprawy jako drzewo ozdobne wprowadzona w 1880 roku w Rosji. W Polsce od końca XIX w. Wytrzymała na mrozy i może być uprawiana w całym kraju. Podstawowy efekt ozdobny daje gładki, jasnobiały lub żółtawowiśniowy pień. Wymaga gleb żyźniejszych i stosunkowo wilgotnych, źle rośnie na piaskach i torfach.

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-01-07] (ang.).
↑ Betula ermanii, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-03-01].
↑ ^a ^b ^c ^d Johnson O., More D.: Drzewa. Warszawa: Multico, 2009, s. 186. ISBN 978-83-7073-643-9.

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-01-07] (ang.).

[iucn-3] Betula ermanii, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[4] Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-03-01].

[drzewa-5] Johnson O., More D.: Drzewa. Warszawa: Multico, 2009, s. 186. ISBN 978-83-7073-643-9.

[4]

[1]

[2]

[3]

[5]