Brytyjska strefa okupacyjna w Niemczech

Brytyjska strefa okupacyjna w Niemczech (niem. Britische Besatzungszone, ang. British Zone of Occupation in Germany) – północno-zachodni obszar Niemiec okupowany przez Wielką Brytanię po zakończeniu II wojny światowej. W jego skład wchodziły Szlezwik-Holsztyn, Hanower, Westfalia, północna część Nadrenii, Wolne Miasto Hamburg, Wolne Państwo Lippe, Brunszwik, Oldenburg i Schaumburg-Lippe. Brytyjski sektor Berlina tworzyły okręgi administracyjne Charlottenburg, Tiergarten, Wilmersdorf i Spandau.

Brytyjska strefa okupacyjna w Niemczech

British Zone of Occupation in Germany

1945–1949
Flaga
Stolica	Bad Oeynhausen
Data powstania	8 maja 1945
Data likwidacji	23 maja 1949
Powierzchnia	97 698 km²
Populacja (1946) • liczba ludności	22 303 504
• gęstość	228 os./km²
Waluta	Reichsmark (1945–1948) Marka niemiecka (1948–1949)
Język urzędowy	niemiecki, angielski
Brytyjska strefa okupacyjna
Położenie na mapie świata Brytyjska strefa okupacyjna w Niemczech
52°20′29,3701″N 7°52′21,4307″E

{{Państwo infobox}} Przestarzałe pola: "wysokość".

Brytyjski sektor Berlina

Historia

Podczas konferencji jałtańskiej podjęto decyzję podziału Niemiec na trzy strefy okupacyjne: radziecką, amerykańską i brytyjską.

Brytyjska administracja przeprowadziła szeroką denazyfikację, usuwając z administracji i urzędów zwolenników nazizmu. Śledztwami objęto 2 mln ludzi, około 45% podejrzanych oczyszczano z zarzutów.

1 lutego 1947 utworzono wspólną anglosaską strefę Bizonię. 3 czerwca 1948 francuska strefa okupacyjna połączyła się ze strefami brytyjską i amerykańską w Trizonię. 23 maja 1949 na jej terenie powstała Republika Federalna Niemiec.