Bolesław Filipiak

kardynał polski

Bolesław Filipiak (ur. 1 września 1901 w Ośniszczewku, zm. 14 października 1978 w Poznaniu) – polski duchowny rzymskokatolicki, arcybiskup od 1976, kardynał diakon od 1976, sekretarz prymasa Augusta Hlonda w latach 1933–1944, dziekan Roty Rzymskiej w latach 1967–1976.

Bolesław Filipiak
Kardynał diakon
Ilustracja
Prymas August Hlond podczas zwiedzania wystawy Aleksandra Laszenki w Poznaniu (styczeń 1938). Pierwszy z prawej sekretarz prymasa ksiądz Bolesław Filipiak
Sancte et sapienter
Świętość i mądrość
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

1 września 1901
Ośniszczewko

Data i miejsce śmierci

14 października 1978
Poznań

Miejsce pochówku

bazylika archikatedralna Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Poznaniu

Dziekan Roty Rzymskiej
Okres sprawowania

1967–1976

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

29 maja 1926

Nominacja biskupia

1 maja 1976

Sakra biskupia

14 maja 1976

Kreacja kardynalska

24 maja 1976
Paweł VI

Kościół tytularny

św. Jana Bosko przy Via Tiburtina

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

14 maja 1976

Miejscowość

Rzym

Miejsce

bazylika św. Anzelma na Awentynie

Konsekrator

Pericle Felici

Współkonsekratorzy

Antoni Baraniak
Andrzej Maria Deskur

Życiorys

edytuj

Studiował na uniwersytecie w Poznaniu oraz w poznańskim seminarium duchownym. Kontynuował naukę w Papieskim Athenaeum św. Apolinarego w Rzymie. Święcenia kapłańskie przyjął w Gnieźnie 29 maja 1926.

Początkowo pracował jako duszpasterz w archidiecezji gnieźnieńskiej, w latach 1933–1944 był sekretarzem arcybiskupa Gniezna kardynała Augusta Hlonda. W latach 1944–1945 był więziony przez niemieckie władze okupacyjne. Po wojnie był członkiem trybunału archidiecezjalnego i kanonikiem kapituły katedralnej w Gnieźnie, a w latach 1945–1947 prezydentem trybunału trzeciej instancji ds. małżeńskich zastrzeżonych dla Stolicy Apostolskiej. We wrześniu 1947 został audytorem Roty Rzymskiej, a w czerwcu 1967 jej dziekanem (potwierdzony jako dziekan ad nutum Sanctae Sedis 1 lutego 1975). Pełnił funkcję prezydenta Trybunału Apelacyjnego Państwa Watykańskiego. Był jednym z ekspertów soboru watykańskiego II[1].

1 maja 1976 został prekonizowany arcybiskupem tytularnym Plestii. Sakry biskupiej udzielił mu 14 maja 1976 w bazylice św. Anzelma na Awentynie w Rzymie kardynał Pericle Felici. 24 maja 1976 papież Paweł VI mianował go kardynałem, nadając tytuł diakona S. Giovanni Bosco in Via Tiburtina.

Z powodu złego stanu zdrowia nie brał udziału w konklawe po śmierci Pawła VI, a w dniu rozpoczęcia kolejnego konklawe zmarł. Pochowany został w archikatedrze poznańskiej.

Przypisy

edytuj
  1. B. Bejze: Sobór Watykański II. W: Z. Pawlak (red.): Katolicyzm A–Z. Wyd. III. Łódź: 1989, s. 420. ISBN 83-850-22-03-1.

Linki zewnętrzne

edytuj