Bezpieczeństwo zbiorowe

Bezpieczeństwo zbiorowe – system polityczno-prawny mający za zadanie utrwalenie pokoju międzynarodowego

Głównym założeniem idei bezpieczeństwa zbiorowego jest utwierdzenie w przekonaniu, że najskuteczniejszym sposobem odparcia agresji jest podjęcie wspólnych działań przez kilka państw. Teoria bezpieczeństwa zbiorowego opiera się na stwierdzeniu, że powodem konfliktów międzynarodowych i wojen są niepewności oraz zagrożenia łączące się z polityką siły. W świetle tej teorii, państwa, które zobowiązują się do wzajemnej obrony, mogą powstrzymać agresora oraz ukarać go w przypadku naruszenia porządku lub prawa międzynarodowego.

Muszą być spełnione trzy warunki, od których zależy skuteczność bezpieczeństwa zbiorowego:

• państwa muszą być stosunkowo równe, a przynajmniej nie może być wśród nich mocarstwa dominującego;
• wszystkie państwa muszą wykazać gotowość do ponoszenia kosztów i odpowiedzialności za wzajemną obronę;
• musi istnieć międzynarodowy organ, który dzięki autorytetowi moralnemu i potencjałowi militarnemu byłby w stanie podejmować skuteczne działania.

Największym tego typu organem jest Organizacja Narodów Zjednoczonych, do której należą prawie wszystkie państwa na świecie. Najważniejszym organem ONZ jest Rada Bezpieczeństwa, której powierzono zadanie utrzymania międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa. Odpowiada więc za pełnienie przez ONZ roli negocjatora, obserwatora, jak również za utrzymywanie i zaprowadzanie pokoju.

Zobacz też

• negocjacje zbiorowe
• układ wojskowy
• system bezpieczeństwa zbiorowego

Bibliografia

• Andrew Heywood: Politologia. Przekł. Barbara Maliszewska, Marta Masojć, Natalia Orłowska, Dorota Stasiak. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2010, s. 192. ISBN 978-83-01-14778-5.