Bariery pozataryfowe

Bariery pozataryfowe – narzędzia polityki handlowej stosowane przez państwo. Wyróżnia się dwie grupy środków:

• bariery parataryfowe
  • opłaty wyrównawcze;
  • podatki nakładane na niektóre dobra;
  • opłaty pobierane w związku z realizacją transakcji importowej;

• ograniczenia administracyjne działające za pośrednictwem mechanizmu cenowego
  • ograniczenia ilościowe;
  • dobrowolne ograniczenia eksportu;
  • normy techniczne i sanitarne;
  • zakupy rządowe;
  • wymóg składnika krajowego;
  • reguły pochodzenia;
  • subsydia eksportowe.

Najczęściej stosowane bariery administracyjne

• Ograniczenia ilościowe – to bezpośrednie wyznaczenie przez państwo ilości lub wartości określonych dóbr, które mogą być importowane w określonym czasie.
• VER (ang.: Voluntary Export Restraints) porozumienie między krajem importującym a eksportującym, w którym ostatni zobowiązuje się ograniczyć eksport danego dobra do określonej wielkości.
• Normy techniczne lub sanitarne – przepisy dotyczące parametrów, jakim powinny odpowiadać towary sprzedawane na danym rynku.
• Zakupy rządowe – zakupy finansowane z budżetu agend i instytucji rządowych.
• Wymóg składnika krajowego (ang. Local content requirements, LCR) – zobowiązanie producentów określonych wyrobów finalnych działających na danym rynku do pokrywania określonej części popytu na podzespoły dostawami rynku krajowego.
• Reguły pochodzenia – reguły określające, jaka część wartości produktu sprzedawanego na warunkach preferencyjnych musi być dodana na obszarze danego ugrupowania.
• subsydia eksportowe – wsparcie udzielane przez rząd krajowym podmiotom gospodarczym otrzymywane wraz z wywozem danego towaru.
• Dumping – nielegalna praktyka polegająca na sprzedaży na rynkach zagranicznych towaru po cenach niższych niż w kraju wytworzenia lub po cenach niższych niż koszty produkcji.