Apetyt

Apetyt (łac. appetitus ‘pożądanie’), łaknienie – pragnienie spożycia (najczęściej określonego) pokarmu, zazwyczaj zawierającego konkretny składnik odżywczy, potrzebny w danej chwili organizmowi. Bardzo często, mylnie, utożsamiany z głodem, który jest fizjologiczną potrzebą przyjęcia pokarmu, nie zaś, jak apetyt – psychologiczną^[1]^[2]. Za regulację apetytu odpowiada układ limbiczny^[1]. Hormonem regulującym apetyt jest serotonina^[3].

Istnieje cały szereg zaburzeń łaknienia, które można sklasyfikować w 3 ogólnych kategoriach:

Brak apetytu – spowodowany jest zwykle stałym (lub zasadniczo dominującym) uczuciem sytości^[1]^[2]. Występuje w różnych chorobach, takich jak: jadłowstręt psychiczny (anoreksja), marskość wątroby, mocznica, niedoczynność kory nadnerczy, niedoczynność tarczycy, niedoczynność przytarczyc, rak żołądka, zanikowy nieżyt żołądka^[2], a także w chorobach bakteryjnych^[1]^[2] oraz chorobach jamy ustnej^[1]. Towarzyszy czasem także przewlekłemu alkoholizmowi oraz niedoborowi witaminy B₁^[2].
Nadmierny apetyt – prowadzący bardzo często do otyłości. Zazwyczaj spowodowany jest niewłaściwymi nawykami żywieniowymi^[1] lub brakiem uczucia sytości. Występuje m.in. w: żarłoczności psychicznej (bulimii), cukrzycy, tasiemczycy oraz nadczynności tarczycy. Często pojawia się również w ciąży^[2]. Czasami towarzyszy także niedorozwojowi umysłowemu^[1].
Łaknienie spaczone (pica) – spożywanie rzeczy niejadalnych (np. kredy, włosów, piasku). Jego dokładne przyczyny nie są znane^[1]^[2]. Występuje najczęściej u dzieci^[1]. U dorosłych może być objawem psychozy lub nerwicy^[2].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Mała encyklopedia medycyny. Wyd. IV. T. I: A–G. Warszawa: PWN, 1988, s. 51. ISBN 83-01-08835-4.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Wielka encyklopedia zdrowia. Wojciech Twardosz (red.). T. I: Ab–Az. Poznań: Wydawnictwo HORYZONT, 2002, s. 91–93. ISBN 83-89242-01-X.
↑ N.N. Caspi N.N. i inni, Pindolol augmentation in aggressive schizophrenic patients: a double-blind crossover randomized study, „International Clinical Psychopharmacology”, 16 (2), 2001, s. 111–115, DOI: 10.1097/00004850-200103000-00006, PMID: 11236069 (ang.).

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

[MEM-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Mała encyklopedia medycyny. Wyd. IV. T. I: A–G. Warszawa: PWN, 1988, s. 51. ISBN 83-01-08835-4.

[WEZ-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Wielka encyklopedia zdrowia. Wojciech Twardosz (red.). T. I: Ab–Az. Poznań: Wydawnictwo HORYZONT, 2002, s. 91–93. ISBN 83-89242-01-X.

[Caspi-3] N.N. Caspi N.N. i inni, Pindolol augmentation in aggressive schizophrenic patients: a double-blind crossover randomized study, „International Clinical Psychopharmacology”, 16 (2), 2001, s. 111–115, DOI: 10.1097/00004850-200103000-00006, PMID: 11236069 (ang.).

[1]

[2]

[3]