Antoni Krajewski
Antoni Krajewski (ur. 17 sierpnia 1890 w Złotorii, zm. 6 stycznia 1975 w Krakowie) – polski literat, pedagog, nauczyciel, działacz społeczny, inicjator i współzałożyciel Towarzystwa Przyjaciół Lanckorony, współzałożyciel muzeum w Lanckoronie, inicjator budowy wodociągu w Lanckoronie.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie |
literat, pedagog, nauczyciel |
| Narodowość | |
| Wyznanie | |
| Rodzice |
Wincenty, Marianna |
| Małżeństwo |
Helena Krajewska (z domu Jacherowa) |
Życiorys
edytujAntoni Krajewski urodził się 17 sierpnia 1890 r. w Złotorii k. Tykocina. Jego rodzicami byli Wincenty Krajewski i Marianna Krajewska (z domu Szachowska). Antoni Krajewski został ochrzczony w kościele parafialnym w Choroszczy[1]. Rok później zamieszkał w Warszawie. W 1909 r. ukończył Gimnazjum im. gen. Chrzanowskiego[1]. W 1910 r. wstąpił na Kursy Handlowe im. A. Zielińskiego, a w 1915 r. podjął studia na wydziale filozoficznym Uniwersytetu Warszawskiego[2]. W 1920 r. przeniósł się do Poznania, gdzie w 1922 r. ukończył studia humanistyczne na Uniwersytecie Poznańskim. Pracował najpierw jako nauczyciel w Poznaniu, potem m.in. w Pabianicach, Łodzi, Warszawie, Łasku, Jarocinie oraz Toruniu[1][2]. W 1940 r. w Kownie wydał rozprawę pt. „Wesele Stanisława Wyspiańskiego – elementy treści ideowej”[1][2]. Następnie przeniósł się do Wilna, a w 1944 r. do Warszawy. W tym samym roku przybył do Krakowa. Z uwagi na swój stan zdrowia był niezdolny wówczas do pracy (m.in. miał uszkodzony mięsień sercowy oraz ciężką nerwicę pourazową). Po wojnie kontynuował leczenie oraz prowadził sklep galanteryjny w Krakowie wraz z Heleną Jacherową[1]. W 1962 r. przybył do Lanckorony w celach rekreacyjnych. Zbulwersowany stanem ruin lanckorońskiego zamku postanowił podjąć działania na rzecz ratowania zabytku[3]. Zainicjował powstanie Towarzystwa Przyjaciół Lanckorony. Dzięki staraniom Antoniego Krajewskiego i przy współudziale Towarzystwa Przyjaciół Lanckorony rozpoczęto prace mające na celu ratowanie ruin średniowiecznego zamku w Lanckoronie. W 1967 r. Towarzystwo Przyjaciół Lanckorony przy zaangażowaniu Antoniego Krajewskiego utworzyło muzeum w Lanckoronie[4]. Z inicjatywy profesora Krajewskiego rozpoczęto badania geologiczne w celu poszukiwania wód głębinowych w Lanckoronie. Na podstawie uzyskanych wyników badań podjęto decyzję o budowie wodociągu w Lanckoronie[1]. Profesor Antoni Krajewski zmarł 6 stycznia 1975 r. w Krakowie. Został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie[1] (cmentarzu wojskowym przy ul. Prandoty w Krakowie) (kw. LXXXVI-2-45)[5].
Jego imieniem nazwano muzeum (izbę regionalną) w Lanckoronie[6].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f g Kazimierz Wiśniak, Antoni Józef Krajewski. Niespokojne życie, „Kurier Lanckoroński”, 19, 2000, s. 2-4.
- ↑ a b c Antoni Krajewski, „Kurier Lanckoroński”, 67, 2008, s. 2-4.
- ↑ Irena Zguda, Profesor Antoni Krajewski, „Kurier Lanckoroński”, 7, 1996, s. 1-4, na podstawie wspomnień Antoniego Krajewskiego pt. Moja działalność społeczna na gruncie Lanckorony.
- ↑ Antoni Krajewski, Moja działalność społeczna na gruncie Lanckorony (c.d.). Sprawa muzeum, „Kurier Lanckoroński”, 10, 1997, s. 3-5, na podstawie fragmentu wspomnień Antoniego Krajewskiego pt. Moja działalność społeczna na gruncie Lanckorony.
- ↑ Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy lokalizator grobów. BAntoni Krajewski. rakowice.eu. [dostęp 2021-08-22].
- ↑ Muzeum [online], GOK Lanckorona [dostęp 2023-01-31] (pol.).