Aleksander Paszkiewicz
Aleksander Paszkiewicz[a] (ur. 16 lipca 1866[1], zm. 9 maja 1915 pod Rymanowem) – major piechoty C. K. Armii.
major piechoty | |
Data urodzenia |
ok. 1873 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Jednostki | |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Życiorys
edytujUrodził się 16 lipca 1866 roku we Lwowie[1][2], syn Władysława Paszkiewicza herbu Radwan i Heleny Podlewskiej herbu Bogoria[1]. Ze strony matki był spokrewniony z powstańcem listopadowym Walerianem Podlewskim, który był bratem jego dziadka. Został zawodowym wojskowym C. K. Armii. Mianowany kadetem służby stałej z dniem 1 września 1886[3], a potem awansowany na porucznika z dniem 1 maja 1889[4] i nadporucznika z dniem 1 listopada 1893[5]. Przez lata służył w 80 pułku piechoty we Lwowie[6], skąd od około 1893 jako oficer nadkompletowy był przydzielony do wojskowego instytutu geograficznego[7][8][9]. Od około 1896 ponownie był w 80 p.p.[10][11], skąd około 1897/1898 był odkomenderowany do Terezjańskiej Akademii Wojskowej w Wiener Neustadt jako aspirant nauczycielski[12], od około 1897 do Szkoły Kadetów Piechoty w Temesvár jako członek personelu nauczycielskiego[13][14][15]. W tym czasie otrzymał awans na kapitana 2 klasy z dniem 1 listopada 1901[16], a od około 1902 ponownie służył w 80 pułku[17][18][19]. Po promocji na kapitana 1 klasy z dniem 1 listopada 1901[20], około 1905/1906 był przydzielony do kadry nauczycielskiej Szkoły Kadetów Piechoty w Łobzowie[21], po czym nadal służył w macierzystym 80 p.p.[22][23][24][25]. Został awansowany na stopień majora piechoty z dniem 1 maja 1913[26]. Około 1913/1914 został przeniesiony do 77 pułku piechoty w Przemyślu i objął tam stanowisko komendanta III batalionu[27].
Podczas I wojny światowej w szeregach 77 p.p. z Sambora brał udział od początku w działaniach wojskowych[2][28][29]. Wraz z oddziałem zwiadowczym (Nachrichten-Datachement) 14 sierpnia 1914 jako jeden z pierwszych przekroczył granicę Imperium Rosyjskiego[30]. 10 dni później zajął trzy mosty w Goraju[30]. Utrzymywał je przez 48 godzin mimo natarcia przeważających sił nieprzyjaciela i tym samym zapobiegł otoczeniu swojej dywizji od strony południowo-wschodniej[30]. Na czele batalionu, złożonego z rozproszonych sił pułków 77 i 45, dnia 3 września otoczył zajęty przez Rosjan las oraz syberyjski 30 pułk piechoty, a wrogie siły częściowo zniszczył i częściowo wziął do niewoli[30]. W tych walkach jego siły liczyły około 4500 ludzi, zaś nieprzyjacielskie około 4000[30]. Łącznie od początku wojny uczestniczył w ponad 30 bitwach, wyróżniając się odwagą[2]. Poległ w wieku 42 lat w dniu 9 maja 1915 (formalnie 10 maja[31]) podczas walk w środkowej Galicji[28] podczas szturmu na wzgórze koło Sieniawy pod Rymanowem, gdzie został trafiony dwiema kulami[29][2].
Był żonaty z Michaliną z Nowina - Konopków pochodzącą z Mogilan, miał dwie córki[28], Helenę Amelię (ur. 1897)[32].
Odznaczenia
edytuj- Order Korony Żelaznej 2[33] wzgl. 3 klasy[29] (1915)[30][28][b]
- Krzyż Zasługi Wojskowej 3 klasy z dekoracją wojenną – pośmiertnie (1915)[34]
- Brązowy Medal Zasługi Wojskowej na wstążce czerwonej (około 1912)[25]
- Odznaka za Służbę Wojskową III stopnia (około 1909)[23]
- Brązowy Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii (ok. 1899)[14]
- Krzyż Jubileuszowy Wojskowy (około 1909)[23]
- Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913 (około 1913)[27]
- Krzyż Mariański
Uwagi
edytuj- ↑ W ewidencji wojskowych C. K. Armii był określany w języku niemieckim jako „Alexander Paszkiewicz”, od 1894 jako „Alexander von Paszkiewicz”.
- ↑ Został odznaczony Orderem Korony Żelaznej na kilka tygodni przed śmiercią. Według oficjalnego komunikatu urzędowego orderem 2 klasy, zaś w myśl wspomnienia pośmiertnego orderem 3 klasy.
Przypisy
edytuj- ↑ a b c 301 Księgi metrykalne parafii wyznania rzymskokatolickiego z terenu archidiecezji lwowskiej, sygn. 761 [online], agadd.home.net.pl [dostęp 2023-06-03] .
- ↑ a b c d Ofiary wojny. „Nowości Illustrowane”. Nr 25, s. 3, 19 czerwca 1915.
- ↑ Kais. Königl. Militär-Schematismus 1887. Wiedeń: 1887, s. 270.
- ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1890. Wiedeń: 1889, s. 277.
- ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1894. Wiedeń: 1894, s. 243.
- ↑ Kais. Königl. Militär-Schematismus 1887. Wiedeń: 1886, s. 431.
•Kais. Königl. Militär-Schematismus 1888. Wiedeń: 1887, s. 429.
•Kais. Königl. Militär-Schematismus 1889. Wiedeń: 1888, s. 433.
•Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1890. Wiedeń: 1889, s. 451.
•Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1891. Wiedeń: 1890, s. 464.
•Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1892. Wiedeń: 1892, s. 468. - ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1893. Wiedeń: 1893, s. 478.
- ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1894. Wiedeń: 1894, s. 488.
- ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1895. Wiedeń: 1895, s. 464.
- ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1896. Wiedeń: 1896, s. 482.
- ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1897. Wiedeń: 1896, s. 526, 960.
- ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1898. Wiedeń: 1897, s. 526, 960.
- ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1899. Wiedeń: 1898, s. 528, 956.
- ↑ a b Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1900. Wiedeń: 1899, s. 546, 986.
- ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1901. Wiedeń: 1900, s. 554, 1005.
•Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1902. Wiedeń: 1901, s. 560, 1016. - ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1902. Wiedeń: 1901, s. 250.
- ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1903. Wiedeń: 1902, s. 556.
- ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1904. Wiedeń: 1903, s. 560.
- ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1905. Wiedeń: 1904, s. 568.
- ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1906. Wiedeń: 1905, s. 250.
- ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1906. Wiedeń: 1905, s. 576, 1044.
- ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1907. Wiedeń: 1906, s. 584.
•Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1908. Wiedeń: 1907, s. 592. - ↑ a b c Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1909. Wiedeń: 1909, s. 610.
- ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1910. Wiedeń: 1909, s. 616.
•Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1911. Wiedeń: 1910, s. 622.<
•Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1912. Wiedeń: 1911, s. 626. - ↑ a b Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1913. Wiedeń: 1912, s. 662.
- ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1914. Wiedeń: 1914, s. 211.
- ↑ a b Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1914. Wiedeń: 1914, s. 5322.
- ↑ a b c d Auf dem Felde der Ehre gefallen. „Neues Wiener Tagblatt”. Nr 141, s. 12, 22 maja 1915. (niem.).
- ↑ a b c Auf dem Felde der Ehre gefallen. „Grazer Tagblatt”. Nr 145, s. 2, 26 maja 1915. (niem.).
- ↑ a b c d e f Ausgezeichnete Helden. „Wiener Bilder”. Nr 13, s. 10-11, 28 marca 1915. (niem.).
- ↑ Offiziere. „Verlustliste”. Nr 191, s. 5, 9 czerwca 1915. (niem.).
- ↑ 301 Księgi metrykalne parafii wyznania rzymskokatolickiego z terenu archidiecezji lwowskiej, sygn. 848 [online], agadd.home.net.pl [dostęp 2023-06-03] .
- ↑ Amtlicher Theil. „Wiener Zeitung”. Nr 156, s. 4, 9 lipca 1915. (niem.).
- ↑ Auszug aus dem Verornungsblättern Nr. 86 und 87 für das k. u. k. Heer vom 19. Juni. „Feldblatt”. Nr 232, s. 4, 20 czerwca 1915. (niem.).