10 złotych polskich 1827

10 złotych polskich 1827 – moneta dziesięciozłotowa Królestwa Kongresowego okresu autonomii, wprowadzona za panowania Mikołaja I, jako następczyni dziesięciozłotówki bitej w latach 1820–1825. Była bita w srebrze, w roku 1827, według systemu monetarnego opartego na grzywnie kolońskiej[1]. Wycofano ją z obiegu 1 maja 1847 r[2].

10 złotych polskich 1827
Państwo

 Królestwo Polskie

Typ monety

moneta obiegowa

Nominał

10 złotych

Rocznik

1827

Emisja
Mennica

Warszawa

Nakład

127 sztuk

Data emisji

1827

Data wycofania

1 maja 1847

Opis fizyczny
Masa

31,1 g

Średnica

40 mm

Materiał

srebro Ag868

Rant

gładki

Stempel

zwykły

10 złotych polskich 1827 IB – egzemplarz z Muzeum Narodowego w Krakowie

Moneta została wybita z otokiem, podobnie jak niektóre inne nominały Królestwa Polskiego okresu autonomii emitowane po 1819–, albo po 1820 r[3].

Na tej stronie umieszczono prawe popiersie cara Aleksandra I, otokowo napis

ALEXANDER I CES• ROS•WSKRZESICIEL KRÓL•POLS•1815

Dookoła znajduje się wypukły otok[4].

Rewers

edytuj

Na tej stronie umieszczono średni herb Królestwa Kongresowego, tzn. orła rosyjsko-polskiego – dwugłowy orzeł z trzema koronami, dużą pośrodku i dwiema małymi na głowach orła, w prawej łapie trzyma miecz i berło, w lewej jabłko królewskie, na piersi, na tle gronostajowego płaszcza, tarcza herbowa z polskim orłem. Po obu stronach dużej korony rok bicia: 1827. Na dole, po obu stronach ogona orła, znajduje się znak intendenta mennicy w Warszawie – F.H. (Fryderyka Hungera). Poniżej, w półkolu napis

10 ZŁOTYCH POLSKICH

otokowo:

MIKOŁAY I.CES•WSZ•ROSSYI KRÓL POLSKI PANUJĄCY*

Dookoła znajduje się wypukły otok[4].

Monetę bito w mennicy w Warszawie, w srebrze próby 868, na krążku o średnicy 40 mm, masie 31,1 grama, z rantem gładkim, z otokiem[4][5]. Według sprawozdań mennicy w roku 1827 w obieg wypuszczono 127 sztuk[6][5].

Stopień rzadkości oceniany jest na R5 – liczba egzemplarzy 26–120 sztuk[7].

Moneta była bita w latach panowania Mikołaja I, więc w numizmatyce rosyjskiej zaliczana jest do kategorii monet tego cara[8].

Nowe bicie

edytuj

Znane jest nowe bicie tej monety ze znakiem intendenta I.B. zamiast F.H[9].

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Karol Plage, Monety bite dla Królestwa Polskiego w latach 1815–1864 i monety bite dla miasta Krakowa w roku 1835 XXXVIII tablic, Warszawa: Polskie Towarzystwo Archeologiczne i Numizmatyczne Komisja Numizmatyczna, 1972, s. 5-8.
  2. Elżbieta Korczyńska, Borys Paszkiewicz, Mennictwo XIX i XX w., Kraków: Polskie Towarzystwo Archeologiczne i Numizmatyczne Oddział w Krakowie, 1989, s. 365.
  3. Janusz Parchimowicz, Monety polskie, wyd. II, Szczecin: Nefryt, 2003, s. 91–99, ISBN 83-87355-37-2.
  4. a b c Janusz Parchimowicz, Monety polskie, wyd. II, Szczecin: Nefryt, 2003, s. 88-99.
  5. a b Władysław Terlecki, Mennica Warszawska 1765-1965, Wrocław-Warszawa-Kraków: Ossolineum, 1970, 275,278 tabela 12.
  6. Karol Plage, Monety bite dla Królestwa Polskiego w latach 1815–1864 i monety bite dla miasta Krakowa w roku 1835 XXXVIII tablic, Warszawa: Polskie Towarzystwo Archeologiczne i Numizmatyczne Komisja Numizmatyczna, 1972, s. 43.
  7. Czesław Kamiński, Edmund Kopicki, Katalog monet polskich 1764-1864, wyd. drugie, Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1977, s. 171.
  8. Vladimir Bitkin, Composite Catalog of Russian Coins, Kiev 2003, s. 854.
  9. Czesław Kamiński, Edmund Kopicki, Katalog monet polskich 1764-1864, wyd. drugie, Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1977, s. 184.