Łukasz John
Łukasz Michał John – polski chemik, prof. dr hab. nauk chemicznych, kierownik Zespołu Chemii Biomateriałów na Wydziale Chemii Uniwersytetu Wrocławskiego.
Państwo działania | |
---|---|
profesor nauk chemicznych[1] | |
Specjalność: chemia związków krzemoorganicznych, chemia (bio)materiałów, chemia koordynacyjna | |
Alma Mater | |
Doktorat |
10 lipca 2008 – chemia[2] |
Habilitacja |
4 października 2018 – chemia[2] |
Profesura |
29 lipca 2024[2] |
Życiorys
edytujJest absolwentem Wydziału Chemii Uniwersytetu Wrocławskiego (magisterium w 2004 r.), gdzie następnie uzyskał z wyróżnieniem stopień doktora chemii w 2008 r. (promotor: prof. dr hab. Piotr Sobota ; tytuł rozprawy: Alkoksy kompleksy metali jako prekursory nowych materiałów tlenkowych) oraz stopień doktora habilitowanego chemii w 2018 r. (tytuł osiągnięcia: Biomateriały hybrydowe na bazie krzemu). W 2024 r. otrzymał tytuł profesora w dziedzinie nauk ścisłych i przyrodniczych w dyscyplinie nauki chemiczne[2][3][1].
Jego główne zainteresowania naukowe skupiają się na chemii związków krzemoorganicznych w kierunku syntezy funkcjonalnych organiczno-nieorganicznych materiałów hybrydowych oraz nowej klasy ligandów dla chemii koordynacyjnej. Otrzymywane w jego laboratorium związki chemiczne bazują głównie na wielościennych oligomerycznych silseskwioksanach (POSS), silseskwioksanach typu double-decker (DDSQ), organosilanolach i polisiloksanach[4]. Jego prace naukowe wyróżniane były promocją artykułu na okładkach czasopism: Chemical Communications[5], Inorganic Chemistry Frontiers[6], Dalton Transactions[7], Chemistry – A European Journal[8] czy New Journal of Chemistry[9][10]. W latach 2009–2010, dzięki stypendium rządu francuskiego, odbył staż podoktorski na francuskim Uniwersytecie Blaise Pascal w Clermont-Ferrand w grupach badawczych prof. Jean-Marie Nédéleca i prof. Edouarda Jallota[3][1]. Od 1 maja 2019 r. kieruje Zespołem Chemii Biomateriałów na Wydziale Chemii UWr. Jest laureatem nagród Fundacji na rzecz Nauki Polskiej i SCOPUS-Perspektywy Young Researcher Award[1].
Kierownik grantów Narodowego Centrum Nauki[11]:
- Trójwymiarowe biomateriały hybrydowe domieszkowane nanocząstkami magnetycznymi do celów termicznej apoptozy komórek nowotworowych kości oraz z przyłączonym czynnikiem wzrostu dla osteoblastów (SONATA 5, 2014–2017)
- Projektowanie kowalencyjnych organiczno-nieorganicznych struktur oraz niekowalencyjnych sieci supramolekularnych na bazie funkcjonalizowanych klatkowych silseskwioksanów w kierunku nowej grupy materiałów porowatych (OPUS 12, 2017–2021)
- Silseskwioksany jako multifunkcjonalne ligandy w chemii koordynacyjnej i nano-bloki budulcowe dla materiałów hybrydowych (OPUS 20, od 2021)
Dwukrotnie pełnił funkcję promotora pomocniczego i trzykrotnie (do 2024 r.) funkcję promotora doktoratów[2].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d Prof. dr hab. Łukasz John, [w:] Nominacje profesorskie [online], Uniwersytet Wrocławski [dostęp 2024-10-09] .
- ↑ a b c d e Prof. dr hab. Łukasz Michał John, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2024-10-09] .
- ↑ a b Prof. dr hab. Łukasz John, [w:] portal „Ludzie Nauki”, MNiSW / OPI PIB [dostęp 2024-10-09] .
- ↑ Łukasz John [online], ORCID [dostęp 2024-10-09] (ang.).
- ↑ Rafał A. Grzelczak i inni, POSSaxanes: active-template synthesis of organic–inorganic rotaxanes incorporating cubic silsesquioxane stoppers, „Chemical Communications”, 59 (49), 2023, s. 7579–7582, DOI: 10.1039/D3CC01706K [dostęp 2024-10-09] (ang.).
- ↑ Anna Władyczyn i inni, Hydroxyalkyl-substituted double-decker silsesquioxanes: effective separation of cis and trans isomers, „Inorganic Chemistry Frontiers”, 9 (16), 2022, s. 3999–4008, DOI: 10.1039/D2QI00577H [dostęp 2024-10-09] (ang.).
- ↑ Kamila Fuchs i inni, What do we know about bifunctional cage-like T 8 silsesquioxanes? Theory versus lab routine, „Dalton Transactions”, 52 (45), 2023, s. 16607–16615, DOI: 10.1039/D3DT02638H [dostęp 2024-10-09] (ang.).
- ↑ Anna Drąg‐Jarząbek i inni, Inside Back Cover: Alkaline Earth Metal Zirconate Perovskites MZrO3 (M=Ba2+, Sr2+, Ca2+) Derived from Molecular Precursors and Doped with Eu3+ Ions, „Chemistry – A European Journal”, 22 (14), 2016, s. 4780–4788, DOI: 10.1002/chem.201504846 [dostęp 2024-10-09] (ang.).
- ↑ Kamila Piec i inni, Mono-substituted cage-like silsesquioxanes bound by trifunctional acyl chloride as a multi-donor N,O-type ligand in copper(II) coordination chemistry: synthesis and structural properties, „New Journal of Chemistry”, 45 (9), 2021, s. 4156–4163, DOI: 10.1039/D0NJ05425A [dostęp 2024-10-09] (ang.).
- ↑ Kamila Piec i inni, Mono-substituted amine-oligosilsesquioxanes as functional tools in Pd(II) coordination chemistry: synthesis and properties, „New Journal of Chemistry”, 44 (26), 2020, s. 10786–10795, DOI: 10.1039/D0NJ01568G [dostęp 2024-10-09] (ang.).
- ↑ Wyniki wyszukiwania „Kierownik projektu = Łukasz John ” [online], NCN [dostęp 2024-10-09] .